ดวงฤดีพี่แสนตรม
ระทมเศร้า เงียบเหงาหงอย
ยามราตรีพี่หลงคอย
คอยเจ้า เฝ้าฝันหา
น้องอยู่ไหน ไม่เห็นหน้า
หรือว่าอนงค์หลงเพลินวิมาน
หรือใครซ่อนน้อง ไว้ไกลบ้าน
พี่ซานเที่ยวมอง
หาน้องเนื้อนวล
ดวงฤทัยพี่ทุกข์ตรม
ระบมเศร้า เฝ้าโหยหวน
ดวงกมลพี่ร้องครวญ
ครวญเพรียก เรียกโฉมศรี
ดั้นด้นหา น้องของพี่
ไม่มีสร่างซา นิทราไม่ลง
ถามมวลแมกไม้ในไพรพง
แม้พบอนงค์ช่วยกระซิบมาบ้าง
พี่ค้นอนงค์เสียทั่วทิศา
ตามหาแก้วตาจนทั่วทุกทาง
จนแสงรำไร ฟ้าใกล้จะสาง
ไม่พบน้องนาง พี่เศร้าฤดี
ถามดาวทั่วฟ้า นภาทุกที่
ไม่มีร่างน้อง หมองดวงฤทัย
จนเสียงดุเหว่าร้องก้องไพรพฤกษ์
พี่นึกว่าเธอ เผลอเรียกร้องไป
มองเห็นดวงดาววับวาวสดใส
พี่นึกว่าใช่ดวงเนตรของเธอ
พี่คอยผวา พาใจเก้อ
หลงครวญพร่ำเพ้อ ถึงเธอคนเดียว
เห็นจันทร์เคลื่อนคล้อย ลอยดวงเสี้ยว
คิดถึงรูปเรียว เล็บมือน้องนาง
