ถึงแม้ พี่จะ ขี้เมา
เพื่อเจ้า พี่ ก็ยอม หยุดพัก
เดี๋ยวนี้ พี่ เลิกเมา สุรา
แต่ต้อง กลับมา กลับมาเมารัก..
โฉม..เอ๋ย โฉมเฉลา
พี่รักเจ้า ปาน จะกลืนกิน
น้อง อย่า ดีดดิ้น
อย่า หยามหมิ่น
ว่าพี่ ขี้เมา..
ถึง เมาเหล้า เช้าสาย ก็หายไป
แต่เมาใจ เพราะ หลงรักเจ้า
พี่เมาประจำ ทุกค่ำ ทุกเช้า
ยิ่ง เสียกว่า เมาเหล้า
นั่น คือพี่เมา ความรัก...
ใบหน้า ในตา
น้องหวาน หวาน
มองน้อง นาน นาน
แล้ว ยิ่งพาล เมาหนัก
เนื้อ..อ่อน
ให้พี่ ได้นอน หนุนตัก
เห็น หน้า นงลักษณ์
แล้ว พี่ยิ่งชัก เมาใจ...
พี่ติด เหล้า เมาง้ำ
เพราะ ห้ามหัก
แต่ เมารัก
รัก นงค์ราม ห้ามไม่ไหว
เลิก เมาเหล้า
แล้ว ซิเรา กับเมาใจ
เมาเหล้า ไม่เท่าไร
มาหนักใจ เมื่อเมารัก..
ใบหน้า ในตา
น้อง หวาน หวาน
มอง น้อง นาน นาน
แล้ว ยิ่งพาล เมาหนัก
เนื้อ..อ่อน
ให้พี่ ได้นอน หนุนตัก
เห็นหน้า นงลักษณ์
แล้ว พี่ยิ่งชัก เมาใจ..
พี่ติดเหล้า เมาง้ำ
เพราะ ห้ามหัก
แต่ เมารัก
รัก นงค์ราม ห้ามไม่ไหว
เลิก เมาเหล้า
แล้ว ซิเรา กับเมาใจ
เมา เหล้า ไม่เท่าไร
มา หนักใจ เมื่อเมารัก
ไม่เมา เหล้า
แล้ว ซิเรา กับเมารัก
ไม่เมา เหล้า
แล้ว ซิเรา กับเมารัก
ไม่เมา เหล้า
แล้วซิเรา กับเมารัก..
