ข้ามันลูกทุ่ง

ข้านอนมุ้งสี่สาย

ผูกด้วยเชือกจูงควาย

เอนกายแล้วสิ้นลำเค็ญ

ไม่ต้องสนใจ

มาดัดนิสัยข้าหรอกบานเย็น

ข้ามันลูกทุ่งเอ็งก็คงเห็น

ข้าเป็นแค่คนชาวนา

ถ้าเอ็งมองข้า

ว่าหัวของข้าล้าสมัย

สุดที่เอ็งทนได้

ตามใจเอ็งเถิดแก้วตา

จะเปิ่นหรือเชย

ข้าก็ยังเคยมุ้งแบบของข้า

เอ็งอยากจะรักข้าก็ไม่ว่า

เอ็งจะเกลียดข้าไม่ว่าสักน้อย

ไอ้หนุ่มบางไหน

มันใส่กางเกงหุ่นสวย

ถ้าเอ็งชังกางเกงขาก๊วย

คนสวยไม่ต้องมาคอย

ถ้าเจ้าบานเย็น

คิดไปเด่นในกรุงเลิศลอย

อยากจะทิ้งข้าให้เศร้าหงอย

ข้าจะไม่คอยขวางตา

ข้ามันลูกทุ่งข้านอนมุ้งสี่หู

ข้าพูดเอ็ง มึง กู

ฟังดูก็ตรงหนักหนา

ข้าชอบไทยเดิม

ข้าส่งข้าเสริมคำพูดบ้านข้า

ข้าแต่งกับเอ็ง

เอ็งเป็นของข้า

ใครเรียกภรรยา

แต่ข้าเรียกเมีย

ไอ้หนุ่มบางไหน

มันใส่กางเกงหุ่นสวย

ถ้าเอ็งชังกางเกงขาก๊วย

คนสวยไม่ต้องมาคอย

ถ้าเจ้าบานเย็น

คิดไปเด่นในกรุงเลิศลอย

อยากจะทิ้งข้าให้เศร้าหงอย

ข้าจะไม่คอยขวางตา

ข้ามันลูกทุ่งข้านอนมุ้งสี่หู

ข้าพูดเอ็ง มึง กู

ฟังดูก็ตรงหนักหนา

ข้าชอบไทยเดิม

ข้าส่งข้าเสริมคำพูดบ้านข้า

ข้าแต่งกับเอ็ง

เอ็งเป็นของข้า

ใครเรียกภรรยา

แต่ข้าเรียกเมีย