กาแฟแก้วนั้นยังหอมละมุน
เสื้อหนาวโตนั้นยังใส่แล้วอุ่น
คุหม่องที่เฮาเคยไปยังชัดยังคุ้น
บ่เคยหม่นถึงเฮาอยู่คนละส่นฟ้า
แม้ค่ำคืนนี้จะเหน็บหนาว
ถูกลมความเหงาพัดพา
อาจมีเมฆบัง ไม่เห็นจันทร์ลอยคู่ฟ้า
แต่ดวงจันทร์ไม่เคยลับลาจากฟ้าสักครั้ง
ดวงจันทร์บ่เคยหายไป
คือกันกับหัวใจของเฮากะบ่เคยห่าง
กะฮักเบิดใจคือเก่า
ฮักแฮงคักคือเก่า
เฮ็ดหยังเฮาบ่ได้ดอกระยะทาง
ทุกภาพความทรงจำ ยังชัดแจ๋วสุอย่าง
บ่ว่านาฬิกาสิซี้เลขหยัง กะยังคิดฮอดคือเก่า
เปิดเบิ่งดูอยู่เด้อรูปคู่เฮา
กะอ่านคือเก่าข้อความฝันดี
ยังปัดฝุ่นกำลังใจ พร้อมส่งให้ทันที
ในวันที่สองเฮาอยู่ไกลเกินสบตา
แม้ค่ำคืนนี้จะเหน็บหนาว
ถูกลมความเหงาพัดพา
อาจมีเมฆบัง ไม่เห็นจันทร์ลอยคู่ฟ้า
แต่ดวงจันทร์ไม่เคยลับลาจากฟ้าสักครั้ง
ดวงจันทร์บ่เคยหายไป
คือกันกับหัวใจของเฮากะบ่เคยห่าง
กะฮักเบิดใจคือเก่า
ฮักแฮงคักคือเก่า
เฮ็ดหยังเฮาบ่ได้ดอกระยะทาง
ทุกภาพความทรงจำ ยังชัดแจ๋วสุอย่าง
บ่ว่านาฬิกาสิซี้เลขหยัง กะยังคิดฮอดคือเก่า
ย่านแต่คนทางนั้น
สิเซาคิดฮอดกัน
ถ้ายังฮู้สึกคือกัน
กะถ่าเบิ่งจันทร์ดวงนั้นสาก่อน
อย่าฟ้าวหนีจากกันเด้อ
ดวงจันทร์บ่เคยหายไป
คือกันกับหัวใจของเฮากะบ่เคยห่าง
กะฮักเบิดใจคือเก่า
ฮักแฮงคักคือเก่า
เฮ็ดหยังเฮาบ่ได้ดอกระยะทาง
ทุกภาพความทรงจำ ยังชัดแจ๋วสุอย่าง
บ่ว่านาฬิกาสิซี้เลขหยัง กะยังคิดฮอดคือเก่า
ทุกภาพความทรงจำ ยังชัดแจ๋วสุอย่าง
บ่ว่านาฬิกาสิซี้เลขหยัง กะยังคิดฮอดคือเก่า
