กักขังตัวเองไว้ ในห้องเล็กๆ

เพื่อดับจิตใจที่ร้อนรน

แต่ยังบ่พ้น วกวนเรื่องเก่า

ในวันที่เจ้ากับเขาเฮ็ดอ้ายไว้

มันเร็วเกินไปที่ต้องจาก

แต่บ่อาจเหลือความฮักของคนเรรวน

ดึงจนดวน เจ้ายังถิ่มไป

ได้แต่เหลียวมอง

เมื่อเจ้าจากฮักเฮาไปอย่างสงบ

เมื่อเจ้าได้พบ

ความฮักครั้งใหม่กับคนที่ดีพร้อม

ถิ่มไว้แค่คำว่าจบ สิบ่อาจลบจากใจที่จำยอม

ถึงบ่พร้อมสิยอมเจ็บ ที่เสียเจ้าไป

บอกใจเจ้าของไว้ว่าเจ้าไปบ่กลับ

หลับยังฝืน สะอื้นยามนอน

เรื่องความฮักยังหลอน คิดเห็นตอนที่สองเฮา

ในวันที่เจ้ากับเขาเฮ็ดอ้ายไว้

มันเร็วเกินไปที่ต้องจาก

แต่บ่อาจเหลือความฮักของคนเรรวน

ดึงจนดวน เจ้ายังถิ่มไป

ได้แต่เหลียวมอง

เมื่อเจ้าจากฮักเฮาไปอย่างสงบ

เมื่อเจ้าได้พบ

ความฮักครั้งใหม่กับคนที่ดีพร้อม

ถิ่มไว้แค่คำว่าจบ สิบ่อาจลบจากใจที่จำยอม

ถึงบ่พร้อมสิยอมเจ็บ ที่เสียเจ้าไป

ได้แต่เหลียวมอง

เมื่อเจ้าจากฮักเฮาไปอย่างสงบ

เมื่อเจ้าได้พบ

ความฮักครั้งใหม่กับคนที่ดีพร้อม

ถิ่มไว้แค่คำว่าจบ สิบ่อาจลบจากใจที่จำยอม

ถึงบ่พร้อมสิยอมเจ็บ ที่เสียเจ้าไป