EleGanT_WoMaN
Bazen düşünüyorum
ikimizin arasındaki şeyin
ne olduğunu bulamıyorum…
Bir adımız yoktu bizim.
Her şeyden biraz “gibiydik”.
Biraz dost mesela,
biraz tanışık ama daha çok iki yabancı gibiydik.
Sevgili gibi çoğu zaman
ama aslında o da değildik…
Sen bende hepsinden çok daha fazlasıydın oysa.
Hepsini toplasan bendeki bir sen etmezdi.
Ama seninle ikimizin toplamı koca bir hiçti.
Bizden bir şey olmasına izin vermedin.
Nefeslerimiz birbirine değerken bile
kocaman duvarlar vardı aramızda.
Ve o duvarların arkasında
senin için var olan dünyayı
hiçbir zaman görmek istemedin.
Böyle durumlarda
insana en çok dokunan
ne biliyor musun ?
Hayalini kurduğun biri var
ve o kişi de senin hayatında.
Ama her an çekip gideceğini biliyorsun.
Onu her kucaklamanda,
koklayarak her öptüğünde,
gözlerine her baktığında,
yaptığın her şeyi ezberleyerek yapıyorsun.
Kokusunu, sıcaklığını, bakışını…
Sanki bunların tekrarı olmayacak
ve bu son defaymış gibi hissediyorsun.
Ödün kopuyor kaybetmekten,
çünkü çok seviyorsun!
En acı tarafı da bu işte…
Korka korka sevdiğin birini
hiçbir şey olmamış gibi kaybediyorsun.
Ben hayatım boyunca birçok şeyle savaştım.
Çok vuruldum,çok yara aldım,çok kaybettim.
Ama hiçbir şey senin kadar yaralamadı beni.
Hiçbir acı senin kadar üzmedi, kırmadı, yormadı.
Düşmanın olsam o zaman hak verirdim.
SAHİ söylesene Ben senin neyindim ?
Ezgin Kılıç’ın Har ve Kül kitabından
