Yoldaş senin bir gülüşün
Bir dostunun yarasını
saramıyorsa artık
Sen artık kendin değilsin
Saramıyorsa artık
Sen artık kendin değilsin
Vur öfkeni dostuna
Yansin daglarca gollerce
Dökülmeyen gözyaşımda
Boğulsun deryalarca
Yitip giden devrimler gibi
Dost sesin dost gülüşlerin
Şimdi çölde bir damla su
Sen artık kendin değilsin
Yitip giden devrimler gibi
Dost sesin dost gülüşlerin
Şimdi çölde bir damla su
Sen artık kendin değilsin
Öfke çaresizliktir bilirim
Çaresizliğine ölürüm
Sesinde açan bulutlara
İnan her şeyimi veririm
Sesinde açan bulutlara
İnan her şeyimi veririm
Sanma ki bir yitiktir
Hüzünlere sarılmam
Sanma ki gülüm bu hüzün
öldüğünde bitecektir
Bir gün mavi bulutlara
Biner sonsuza giderim
Dost sesini bulana dek
Karanlığa gülümserim
Bir gün mavi bulutlara
Biner sonsuza giderim
Dost sesini bulana dek
Karanlığa gülümserim
Karanlığa gülümserim
