Κάποτε γνώρισα μια λίμνη

μάτια μου, μάτια μου

κάποτε γνώρισα μια λίμνη

που ′θελε να 'ναι θάλασσα

Και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι.

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα

μάτια μου, αχ μάτια μου

κάποτε αντάμωσα μια πέτρα

που ′θελε βράχος να γενεί

Και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι.

Κάποτε αγάπησα μια κόρη

μάτια μου, μαύρα μάτια μου

που ρωτούσε κάθε αγόρι

πότε γυναίκα θα γενεί

Και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

την τρώει το μαράζι.

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα

μάτια μου, αχ μάτια μου

η κόρη γίνηκε γυναίκα

μα εγώ απόμεινα παιδί

μα εγώ απόμεινα παιδί.

Και κάθε που χαράζει

με τρώει το μαράζι

και κάθε που χαράζει

με τρώει το μαράζι.