Uuu

Świateł miasto

Gdzie tak bardzo dziś upalnie, chciałbym żyć normalnie

A nie tylko w świecie tkwić, jakby w sieci wić

By uwolnić się z tych nici, które utkał byt

W którym czekam znów na karmę, żeby w pierś się bić

Za to, co nieodwracalnie jeszcze spieprzę dziś

Żeby móc się wzbić i pokonać myśli czarne, a to przecież dla mnie nic, bo

Tyle wiosen, lat i zim tu przetrwałem w tym pieprzonym mieście, sny są nietrwałe

Trzeba być ze skały

Ale jeszcze wstanę, to nie zmartwychwstanie

Wiem to, bo sto razy w nim umarłem, ale nie na stałe

Wtedy długo spałem, a to, czego bałem się, mam pod skórą

Nie przykryje tego żadną (uuu) drogą furą, żadnym supercarem

Chodzę w sercu z dziurą, tak jak po postrzale

Sto razy już umarłem, może znowu dziś, zanim wzejdzie świt, zanim wstanę

Rozśmieszysz Boga, mówiąc mu o planie

Panie, to nie piosenka, to wołanie

Świateł miasto

(Miasto)

Uuu

Świateł miasto

Gdzie tak bardzo chłodno, na biegunie bez emocji śpi sumienie i godność (tak)

Zabija mnie co dzień albo je tłumię, by nic nie czuć w tłumie

Pustką sobie napycham kieszenie (tak)

Mało rozumiem, nie czuję

Westchnienie do czasów, gdy zachwycałem dniem się

Zdziwienie - potrafiły radość dawać chwile (uuu)

Dzisiaj porozrywanych cząstek elementarnych nie skleję

Taka kabała, niech się dzieje

Zostaną strzępy, stracą znaczenie słowa, łzy rozpuści wielki błękit (tak)

Jedyna prawda śpi niewinnie w jej oczach, w jej śmiechu, bo sens jest zaklęty w człowieku (tak)

Reszta to proch i pył — zupełny banał

W piasku pradawny posąg, co przechodniom się kłania

"Ozymandias" — król królów (uuu)

Dzisiaj odzyskałaby znaczenie

Choćbyś krzyczał do Pana (krzycz)

To nie piosenka — byle do rana

Świateł miasto

(Miasto)

Świateł miasto, uuu

(Miasto)

Uuu, uuu, u-u—

Uuu