Kurusun gözyaşların
Her şeyin bir sonu var
Kurusun gözyaşların
Her şeyin bir sonu var
Zihnimin tenha köşelerinde derme-çatma parklar
Hayat en acı mektubu tozpembe zarfta saklar
Başında hiç gözyaşı dökülmemiş her mezarda
Babanı kahvaltıda göremedigin her pazarda
Dünyayı degiştiremedikçe o beni degiştirdi
Derdim vicdanım falan degil şimdi
Yükselen kiralar,günü geçmiş faturalar
Sanki gögüs kafesime saplı bir sakura var
Mevsimsiz ölen deniz fenerlerine yenik çelenklerimiz
Sanal kalabalıklar sana kanıtlar nedenlerini
Onlarca bedel öderken bedenlerimiz en erkenimiz
Ellisinde hisseder bu seher yelini
Aldıgım her nefeste uzaklaştı gönlüm evinden
Taşıma endorfinle bugüne kadar döndü degirmen
Yönünü kaybeden bi ömrü böldü yirmi dokuza
Zifirden daha karanlık cinayetler gördü şehirler
Yine de korkma
Kurusun gözyaşların
Her şeyin bir sonu var
Kurusun gözyaşların
Her şeyin bir sonu var
Kurusun gözyaşların
Kurusun gözyaşların
