Bak..

Anlatayım da dinle Dayı..

Bazen ,

İnsanların

Sadece Kalpleri değil..

Hayalleri..

Sözleri..

Gülüşleri..

Bakışları da Kırılır..

Mesela Dayı..

Çocukluğumda bıraktığım,

Hiç Oynayamadığım Oyunlarımı

Çamurdan

Oyuncaklarımı

Toz dan

Topraktan

Görünmeyen Yaraları mı..

SONRA..

Yüreğimi büken Yüklerimi..

En Sessiz

Gülüşlerimiz'den Astılar Dayı..

Sonra da..

Büyünce

Sakallarımda

Biriken Yılları mı

Saçlarıma doluşan Aklarımı..

Birikmiş, Yorgunluklarımı

Nasıl Anlatayım..

Şimdi..

Acılarla Yaşlandık

Öyle Yorgunluklar

Var ki..

Yatınca .

Geçmeyen Dayı..

Uyanınca da Hep Hatırladığın..

Ama hep Acıyan Yanım..

İçimde..

Hiç büyümeyen

Bir çocuk var..

Aynı yaşta..

Aynı yerde..

Aynı Mevsimde

Ama

Güz güllerinin Gölgesinde...

Dayı..

Beni anlaman için

O çocuk olmalısın.

Yaşadıkları mı

Yaşamalısın..

Bak..

Anlatayım da dinle Dayı..

Sevdalarım da oldu..

Hani Öyle büyük Olanlardan.

Şehirler Kadar, İnsanlarda Tanıdım.

Kimini Sevdim, Kimi Sevemedim..

Ama..

Biri Var ki..

Sızlayan En derin yaram..

Uğurlayamadığım

Tek Yolcum

Vedalaşamadığım

Tek Korkum.

Gidemediğim

En Issız yolum..

En Yanlız Tarafım.

Ve .

Sevdiğim,

En Güzel Diğer 'Yarım..

Dayı..

Şimdi Anlıyorum ki..

Değiştiremeyeceğini

Anladığın Şeyleri

Kabul Ettiğinde,

Savaşın Bitiyor.

Alın yazısı Değişmiyor Dayı..

Kazanamacağımz

Çarpışmalar da

Ömür Tüketik..

Kanaya kanaya Öğrendim..

Şimdi..

Kadere Teslim

Hayattayım.

İşte böyle Dayı..

Ben Anlattım.

Sen dinledin

Şimdi

Kal sağlıcakla Dayı..

Hoşçakal Dayı..

Söz Yazarı/Yakup_Başkan