พี่เป็นคนจน ต้องทนทุกข์ใจ
ดอกฟ้า ที่ไหน
เขาคงไม่ มาแลเหลียวพี่
เห็นอยู่แต่ดอกหญ้าริมวิถี
คู่ควร ศักดิ์ศรี
รักพี่ สักหน่อยน้องนาง
อย่าให้พี่ครวญ กำสรวลนิวรณ์
ภาพรัก เฝ้าหลอน
พี่อาวรณ์ สวาทมิว่าง
หรือมีดอกหญ้า ขึ้นบนกระถาง
เปลี่ยนที่ มีทาง
จึงได้จาง สวาทปอง
อย่าใฝ่ ทะยาน
หาญขึ้นไปเทียม ดอกฟ้า
ตัวน้องเป็น ดอกหญ้า
หรือมีค่า เทียบแจกันทอง
พี่นี้ เป็นกา
ยังมิกล้า ใฝ่หงส์เคียงครอง
กลับมาหาพี่เถิดน้อง
มาครองรักกับ คนจน
ค่ำคืนอาวรณ์ หลับนอนตื้นตัน
เฝ้าคิด เฝ้าฝัน
รักคงมั่น ซื่อสัตย์เหมือนต้น
ถึงเป็นดอกหญ้า ขึ้นริมถนน
พี่จะอดทน เฝ้ารักจน พี่ขาดใจ
เฝ้ารักจน พี่ขาด ใจ
