ถึง เธอ จะพราก จากฉัน
ไกล กันสุด ความหวัง
ฉัน ก็ยัง รักเธอ
ฉัน ยังซื่อตรง เสมอ
แม้เธอ เป็น ของใคร
ฉันไม่ แปรผัน...
ถึง โลก จะแหลก สลาย
จันทร์ จะมืด แลหาย
ฉัน ไม่คลาย สัมพันธ์
ขอ เธอ อย่าลืม เลือนฉัน
แล้ว เราคง พบกัน
เหมือนจันทร์ ที่คู่ ดารา...
แต่ฉัน ยังนึก หวั่นเสมอ
รัก..เธอ
เลือน เหมือน ม่านบังตา
บางวัน ฉันเฝ้า คอยหา
เปลี่ยว อุรา
พาให้ อาวรณ์...
ถึง เธอ จะอยู่ แห่งไหน
เธอ คง ไม่ลืมฉัน
เรา จากกัน ร้าวรอน
ฉัน รอ ด้วยใจ เร่าร้อน
ทุกคืน วัน ฉันนอน
ขอวอน เธอกลับ คืนมา...
แต่ฉัน ยังนึก หวั่นเสมอ
รัก..เธอ
เลือน เหมือน ม่านบังตา
บางวัน ฉัน เฝ้าคอยหา
เปลี่ยว..อุรา
พาให้ อาวรณ์...
ถึง เธอ จะอยู่ แห่งไหน
เธอ คงไม่ ลืมฉัน
เรา จากกัน ร้าวรอน
ฉัน รอด้วย ใจ เร่าร้อน
ทุกคืน วัน ฉันนอน
ขอวอน เธอกลับ คืนมา...
