หยิบขวดยาพิษ
แล้วเดินไปปิด ห้องนอน
โอ้แฟนจ๋า พี่ขอลาก่อน
แม่ขนตางอน อยู่ดีเถิดหนา
แล้วหยิบดินสอ เขียน จ.ม.
จดหมายอำลา
พี่ต่ำนัก ด้อยศักดินา
แล้วจะเอาหน้า ที่ไหนไปขอ
เปิดขวดยาพิษ แล้วกินเพื่อปลิด ชีพตน
ให้ขวากหนาม ความช้ำความหม่น
ชาตินี้มันจน อยู่ทำไมหนอ
โถอยู่ก็ช้ำ ขอมีกรรมแค่นี้ก็พอ
ถ้ามัวช้าไม่บ้าก็บอ
จากกันเถิดหนอ เพราะพี่มันจน
ลาแล้วขอลา
แม่สาวนัยน์ตาสีโศก
เกิดชาติไหน ขอให้มีโชค
รักคนดี อย่างนี้อีกหน
อย่ามีกำแพง เงินพันกั้นรักคนจน
เหมือนอย่างนี้ อีกหนาหน้ามน
อย่าร้างจางหาย
สุขเถิดงามขำ
พี่จนต้อยต่ำแค่ดิน
ไม่ได้สมได้ดม เพียงกลิ่น
ด้วยฟ้าไกลดิน หมดทางมั่นหมาย
น้องสุขเถิดหนา
พี่นี้มันกา ต้องขอลาตาย
ให้ยาพิษ ช่วยปิดความอาย
ไม่มีความหมาย ขายหน้าลาที
สุขเถิดงามขำ
พี่จนต้อยต่ำแค่ดิน
ไม่ได้สมได้ดม เพียงกลิ่น
ด้วยฟ้าไกลดิน หมดทางมั่นหมาย
น้องสุขเถิดหนา
พี่นี้มันกา ต้องขอลาตาย
ให้ยาพิษ ช่วยปิดความอาย
ไม่มีความหมาย ขายหน้าลาที
