ยาม เธอรู้สึกอ้างว้าง
เหมือนหัวใจล่องลอยกลางสายทาง
สับสนในทุกอย่าง
มืดมนและหลงทางไร้จุดหมาย
ไม่มีใครสักคนที่เห็นใจ
ไม่มีใครนำทางให้เธอได้
ฉันขอเป็นคนนั้นข้างกายของเธอ
เธอ มีฉันอยู่รู้ไหม
แม้ไม่แกร่งเกินใครให้พึ่งพิง
แต่มีใจมั่นคงให้พึ่งพา
ถ้าเธอต้องการ
วันใดที่เธอมืดมน
จะคอยเป็นคนชี้ทาง
วันใดเธออ้างว้าง
จะคอยกุมมืออยู่ข้างกาย
วันใดที่เจอคลื่นลม
จะเป็นเรือน้อย
พาเธอไปยังจุดหมาย
สุดไกลแค่ไหน
อย่ากลัวอย่าได้หวั่นไหว
ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ
วันใดที่เธอมืดมน
จะคอยเป็นคนชี้ทาง
วันใดเธออ้างว้าง
จะคอยกุมมืออยู่ข้างกาย
วันใดที่เจอคลื่นลม
จะเป็นเรือน้อย
ฝ่าสายลมพาเธอก้าวไป
จงอย่ากลัว จงอย่ากลัว
เส้นทางสุดแสนไกล
ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ
