..ดนตรี..

..ยาม เมื่ออยู่ ห่างเธอ

ฉันนอน ละเมอ ถึงเธอ ไม่วาย

อยาก จะผูก คอตาย ที่บนยอดไม้

วัน ละหลาย หลาย ครั้ง...

ตั้ง แต่ พี่ไปรบ พบเธอ ครั้งโน้น

เหมือนถูก มนต์ขลัง

กลับมา นอนละเมอ เพ้อเสียจน จิตพะวัง

นึกถึง ความหลัง

คราครั้ง เราร่วม รักกัน

อยู่ที่แดน แคว้นแห่ง เวียดนาม...

..ดนตรี..

..ตั้ง แต่ จากเวียดนาม

มาถึง เมืองไทย พี่ ผ่ายผอม

สุด ระทม ตรม ตรอม

คิดถึง โฉมยง ทุก ชั่วโมง ยาม

พี่ ต้องทน เงียบเหงา

ทั้งเย็น และเช้า ดวงจิต วาบหวาม

วัน ทั้งวัน คืน ทั้งคืน ยามจะนอน

อาวรณ์ เพ้อครวญ ถึงแม่สาว เวียดนาม

คนงาม ของทหาร หนุ่มไทย...

..ดนตรี..

..หาก ได้เธอ มาเคียง

ร่วมหมอน นอนเตียง พี่คงสุขโข

ถึง พี่ จะหัวโต

ผอมโซ เพราะน้อง พี่ไม่หวั่นไหว

จะ ประคอง กอดน้อง

ทุกคืน ทุกวัน ไม่ ห่างไปไหน

วัน ทั้งวัน คืนทั้งคืน พี่มิยอม

ให้เนื้อหอม ต้องพลัดพราก จากพี่ไป

ขอเพียง ให้อยู่ใกล้เธอ..

..ดนตรี......