ช) เพียง คำเดียวที่ปรารถนา

อยากฟังให้ชื่นอุรา ใจพะว้า ภวังค์

นานเท่านานพี่คอยจะฟัง

คำนี้คำเดียวที่หวัง อยากฟังจากปากดวงใจ

ญ) คำ คำ นี้มีอยู่ในใจ

หวงแหนเร้นซ่อนเก็บไว้ มิมีใครได้ฟัง

ไม่อย่างพี่ที่เคยชอบพลั้ง

เจอใครก็พร่ำให้หวัง เพรื่อจนจะฟังไม่ทัน

ช) มี หลายคราที่เคย

เหมือนเจ้าจะเอ่ย เปิดเผยเฉลย คำนั้น

โอ แล้วใยอัดอั้น มิกล้าจำนรรค์

กลับตื้นกลับตัน ทรวงใน

ญ) หรือพี่กลัวจะลืมคำนี้

จึงเพียรกระเซ้ากระซี้ ทำให้มีเยื่อใย

แม้นอยากฟังถ้อยคำจากใจ

จะแย้มให้หน่อยก็ได้ ว่าใจไม่เกลียดพี่เลย

ช) ฤา เจ้าลืมถ้อยคำคำนี้

จึงทำไม่รู้ไม่ชี้

ดังไม่มี เยื่อใย

แม้น เจ้าลืมเจ้าเลือนเคลื่อนคลาย

พี่เตือนให้อีกก็ได้

ก็รักอย่างไร เจ้าเอย...