ถูกตาต้องใจ
ต้องมนต์ของใครคนหนึ่ง
หลงไปเก็บเขามาคำนึง
จนติดตรึงหทัย
อกเอยลืมตน
ต้องมนต์เสียจนเป็นไข้
เพราะเป็นโรคหัวใจอาลัย
เฝ้าครวญเพ้อไปเต็มกลั้น
เงินแสนเงินหมื่นของใคร
แม้นมากองให้ถึงใจ
จะเมินห่างไกล
มิยอมให้ใครซื้อกัน
แต่คนในใจไม่มีของใดมาหมั้น
เหมือนมีโชคล้านเป็นรางวัล
ด้วยใจรักอันมีค่า
ด้วยใจผูกพัน
ผูกพันเสียจนต้องตู
สมมุติว่าเขามาเอ็นดู
คงชื่นชูอุรา
ดุจมีเทวัญแบ่งปันทิพย์ธารลงหล้า
ฉันคงอิ่มเพราะธารเทวาที่มีฤทธาเต็มที่
คงรักกันอยู่ทุกวัน
เหมือนดังไฟต้องน้ำมัน
เกิดระเบิดพลัน
เพราะมันต้องกันทุกที
เฝ้าครวญรำพัน
โอ้เราฝันไปหรือนี่
โถคนที่รักดังชีวีก็ยังมิมีทีท่า
