စႏၵကိႏၷရီ
ေတးဆို - ေမသက္ထားေဆြ
ဂႏၶမာ စႏၵာေတာင္
စံုၿမိဳင္တန္းမွာ
ဖူးပြင့္ၾကတဲ့ ပန္းမာလာ
သင္း... ရနံ႔ကျဖာ
ငွက္ေပါင္းရယ္ သာရကာ
သံစာစာနဲ႔ ျမဴးထူးေပ်ာ္ၾကရွာ
ေျမာင္ဖီလာ သီတာေစြသြန္ေရတံခြန္ျဖာ
ျမအေသြးရယ္ ၾကည္လင္စြာ
ေခြကာရစ္လည္ ျမစ္နဒီစႏၵပါ
သဲ ေဗြ ေသာင္ယံဦးမွာ
စႏၵာစႏၵီ ကိႏၷရီတို႔မွာ
ပန္းေပါင္းေထြေထြ ျပာေရႊနီ၀ါ
ဆင္ျမန္းကာပဲ ကခုန္ျမဴးရွာ
နန္းမူနန္းရာ ဆန္းလွတာ
ေရႊလည္တြဲလို႔ ခ်စ္ပြဲခံကာေပ်ာ္ၾကရွာ
လွမ္းလွမ္း..ပ
ျမန္းစို႔ကိႏၷရီ.. ကိႏၷရာတူမကြာ
တြဲကာႏႊဲကာ ၀ဲကာပ်ံၾက
တြဲကာႏႊဲကာ ၀ဲကာပ်ံၾက
ပန္းစံုစြာ ဂႏိုင္တြင္း ႀကိဳင္သင္းလို႔ပါ
ပန္းစံုစြာ ဂႏိုင္တြင္း ႀကိဳင္သင္းလို႔ပါ
ဖိုမသံ ေခၚထူးလို႔သာ
ေငြေသာင္ယံ ေရႊေတာင္ပံ
မခြဲရက္ေအာင္ ႏႊဲယွက္ေပ်ာ္တာ
ထိုစဥ္အခါ ဗာရာသနင္း
မင္းျဗဟၼဒတ္ ဘုရင္ရာဇာ
ေဖာ္မပါ တစ္ကိုတည္းသာ
ေလးေတာ္ထမ္းကာ ၿမိဳင္တန္းေဟမ၀ါ
ေရာက္လို႔လာတာ
ကိႏၷရီ ကိႏၷရာ ႏွစ္ေဖာ္ၾကင္ရာ
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ ျမင္လိုက္ေတာ့ကာ
မင္းဘုရင္ အတင္းပင္
ၿမိဳင္နန္းသူကိႏၷရီ ေဒ၀ီခင္ရဲ႕အေပၚ
ေမတၱာေတာ္မွ်ဖို႔ႀကံကာ
သူ႔လင္သက္ေ၀ ခ်စ္သူေဆြကို
ဇီ၀ိန္ေၾကြေအာင္ စိန္စက္ျမႇားနဲ႔
တအားပဲပစ္ကာ သနားမညႇာမင္းျဗဟၼဒတ္ရာဇာ
ေၾသာ္..ေငြမႈန္ ႀကဲ.. သဲေသာင္ယံမွာ
ေလာင္းျမတ္ကိႏၷရာ...
အို.. ျမႇားနဲ႔ ခြင္း.. ပါလို႔
ခ်စ္မယားမွာ ေသာက.... ျဖာ...
စီးက် မ်က္ရည္ေထြေထြ
လင္ေရႊတံုး ဂမုန္း..မယ့္သက္လ်ာ
အို.. ဆံုးေပါ့တစ္ခါ
အသည္းအူ.. ပူေအာင္ဖန္လို႔လာ
ေပြ႕ယူ ရင္ခြင္ထဲမွာ
ငိုမစဲ.. ႐ႈိက္ငင္သည္းထန္စြာ...
ဒီအခါတြင္ ျဗဟၼဒတ္ဘုရင္မင္း
မ်က္ႏွာခ်ဳိသြင္းကာ
ခ်စ္စကားေျပာဖို႔ အနားကိုကပ္ကာ
ပ်ဳိကိႏၷရီ ေမာင္ဖုရားကိုသနားပါ
ေမတၱာေတာ္မွ်ပါ
မိဖုရားေတာ္ေျမႇာက္ကာ လက္ယာထားမွာ
ရက္စက္စြာေျပာေသာ္လည္း
ခ်စ္လင္ကလြဲ ဖြဲဆန္ကြဲထင္တာ
ရက္စက္စြာ ေျပာေသာ္လည္း..
ခ်စ္လင္ကလြဲ ဖြဲဆန္ကြဲထင္တာ
အတင္း.. ျငင္း..
မခ်စ္ႏိုင္ပါ... ေသး ေပမယ့္လည္း
မခြဲခြာဘူး မယ့္ခ်စ္ဦးသာ
သစၥာဆို.. တိုင္တည္ထား
သိၾကား မကာ အသက္ရွင္လာ
ေပ်ာ္ျမဴးစြာ ကိႏၷရီကိႏၷရာ
ေမာင္မယ္ခ်စ္ေၾကာင္း
ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ပင္.. ၾကာ...
