Şiir: Ezgin KILIÇ

Bazı dersler okullarda verilmez.

O bazı dersleri satın da alamazsınız..

Benim de aldığım dersler oldu.

Ömrümün en güzel

zamanlarından verdiğim, aylarımı,

yıllarımı harcadığım zamanlar...

Bu derslerde emeği geçen

hiçkimseyi affetmiyorum..

Ama hepsine gönülden teşekkürler..

Öğrendim ki;

her gülümseyen insan

sevgi beslemiyormuş.

En çok kime güvenirsen

en derin yarayı o açıyormuş

ve güvenden açılan yaralar

bir daha asla kapanmıyormuş..

Öğrendim ki;

Kimseye,ama hiçkimseye

bütün zayıf yanlarını anlatmayacakmışsın

Çünkü, daha ilk tartışmada

oraya çalışırlar hep.

Ve edilen bazı sözler

karın boşluğuna gelen bir yumruktan

daha çabuk kesebiliyormuş

insanın nefesini..

Öğrendim ki;

Kimse sandığımız kadar

mükemmel değilmiş aslında.

Onları kusursuz yapan

bizim onlara duyduğumuz sevgiymiş.

Yani biz olmasak

onlar kocaman bir hiçmiş!

O zaman, ne diye

gözümüzde büyütüyoruz hak etmeyenleri..

ne diye kendi içimizde

boğulup duruyoruz?

İnsana en çok zararı

sadece kendisi verebilirmiş meğer..

Öğrendim ki;

Herkes bir gün gidebilirmiş.

Ve gitmek isteyene

vaktinde yol vermek gerekirmiş hep..

Çünkü ertelemek daha çok acı,

daha çok uykusuz gece,

daha çok üzülmekmiş aslında..

Bunları isteyerek değil,

öğrenmeye mecbur bırakan herkese

teşekkürler...

Bir daha

görüşmemek ümidiyle..