Baru mo kas salah siapa
Orang tua su tanya
Kapan ko wisuda
Kapan sayang
(hahaha sudah semerter tua)
Kapan pulang, kapan wisuda
Orang tua sudah tanya
Bertanya-tanya anak mereka
Kenapa belum pulang juga
Mereka sedih kenapa disana
Tra urus skripsi
Tapi uang ni tra pernah tra kasih
Kasih lebih baru masih
Tunggu anak mereka jadi
Anak bolak-balik kampus
Kuliah mereka bosan
Mereka tidur di kos-kosan
Kalau malam gelas mereka tos-tosan
Orang tua di rumah ni tunggu
Di kosan anak ni tidur batul
Mereka alasan dosen
Tapi pas kuliah mereka tak konsen
Ade kelas su wisuda
Baru ko kapan
Skripsi di tunda-tunda saja
Baru mo kas salah siapa
Orang tua su tanya
Kapan ko wisuda
Kapan sayang
Ko jadi malas tau
Urusan wisuda tra tau
Adoh, kampung su panggil pulang
Orang tua su tanya ulang
(pulang) kapan (pulang)
Bawa ijazah saja dolo
Masa ade kelas lebih dolo to
Adoh, lama di kampung
Skripsi sampe mampus
Ade wisuda baru ko punya
Mereka sarjana sisa ko saja
Naik, naik ko ke puncak gunung
Ade kelas su wisuda
Baru kenapa ko bingung
Ade kelas su wisuda
Baru ko kapan
Skripsi di tunda-tunda saja
Baru mo kas salah siapa
Orang tua su tanya
Kapan ko wisuda
Kapan sayang
Skripsi ko tunda-tunda trus
Tapi ko jarang pi kampus
Mama su tanya-tanya trus
Ko kasih alasan terus
Adoh mo sampe kapan
Mo sampe semester berapa
Ade dong su wisuda
Sedangkan ko masih tertunda
Mo kasih salah siapa
Ko sendiri bikin ulah, bikin ko susah
Gelisah sampe lupa berdoa
Kapan pulang ko bawa ijazah
Mama su tanya-tanya
Kapan ko habis kuliah
Bapa su marah-marah
Kapan ko bawa gelar sarjana
Ade kelas su wisuda
Baru ko kapan
Skripsi di tunda-tunda saja
Baru mo kas salah siapa
Orang tua su tanya
Kapan ko wisuda
Kapan sayang