Gece karanlığımın tonu korkutucu

Bulut dolu bir gökyüzü

Griyi anımsatır hayalleri bana tek yol bu

Peder öğretti geçsin diye kulağı boynuz

Yaşaması bile pahalı hevesi

Alamam nefes ben de olmuşum kölesi

Kral boy yatak ama eskidi nevresim

Stüdyodayım eve dönmedim

(Hayır dönmedim)

Gecenin karanlığında eşsizliği

Çığlık gibidir hissettiğinde sessizliği

Unutmak zor yüzleri üstüne kapı çektiğin

Hayat acımasız, biçemedim hiçbir ektiğimi

Piç ettim bir gençliği

İç çektiğim yok

İnan flu geçmişim, hiç netliği yok

Yalnızlık öğretir pekliği

Dostum oldu acılarım

Tek değilim

İçe kustum boğazda düğümlü cümleleri

Kana bulayıp da yazdım bu sayfalara bebeğim

Hepsi unutama diye

Öldüğüm günde beni

Nasıl dirileyim yaşamadan yakın küllerimi

Atın boğazından İstanbul′un kayıp düşerim

Hiç ayık görmedim kendimi bayık gözlerim

Sıkıldım her gün aynı bok

Yaşamadan ölmek mi yaşam

Uyanmak istemem artık kabustan

Gerçekliğe dönmeyi

Çöker üstüme korku basar

Ve de ellerim pislik Bir parça açar

Benim yollarım sislidir zehri atar

Paranoya çok dişli rakip senin açlığınla doyar

Pencerende boya kimse görmesin yüzünü

Sizin gördüğünüz foya ve ben içimde ölürüm

Ey ey ruhum buz gibi çözülür Ey

Aynaya ben yıllar önce kapadım gözümü

Güneş doğmadan ay ışığı kara bulutlar

Düşüp üstüme çöktü gökyüzünde

Kanımı emmek için vampirlerin hepsi grupta

Canımı alsalar bile ölümsüzüm ecel

Okunur ama yine de bitmiyor benim gecem

Her şeyim bir muamma bu da benim bilmecem

Dicem ama bunu bize kim belirlicek

Diyecek deli bana

Anlattıkların delice çünkü

Aynaya kapat gözünü

Soğuk ruhun buz gibi çözülür

Kimseler değiştiremez özümü

Kimseler değiştiremez sözümü

Aynaya kapat gözünü

Soğuk ruhun buz gibi çözülür

Kimseler değiştiremez özümü

Kimseler değiştiremez sözümü

Gece, karetta (karetta)