Güz gibiydi solan yanım var

Daha da kalabalıktı derdim İstanbul′un sokaklarından

Parkeli kaldırımlar, şaraplarla konuşuyorken

Hiç mi güzel kelime çıkmaz dudaklarından

Güneşi kapatıp endamını sergilerdi saçlarıyla

Benimki savaşa girmek saçmalıyla

Alın terine bakmıyorlar emeklerini çiğner

Sonuç hep te yakalamaktır dimi caddeler de başkasıyla

Huzur odamın içi, tüm şarkılar metre karem

Tersine döndü her şey, elimi direk kırdı kalem

Tersine dönse her şey fark etmiyor ki

Topraktan çıkartıp da babamı döndüremem

Şikayet etme bırak iyidir denemek kaçmasından

Umutlarımı kader hala çekip duruyor tasmasından

Hikaye biz sonu hüsran olsa yazdık yine

Üzülme iyidir elbet başka birinin yazmasından

Zararım kendime

Uygun düşmez bana dengime

Sen ölüyorum zannetme yar diye

Azraili çağırdım kal diye

Zararım kendime

Uygun düşmez bana dengime

Sen ölüyorum zannetme yar diye

Azraili çağırdım kal diye

Sol omzum da taşıyorum bu yarayı kızım ezelden

Hiç elleme bilirlerse derdime dert dizerler

Bu yüzden karanlığım, güneşin olamam

Tutundukça omuzlarıma babam dahil pis eller

Bir aydan ablam anlar, bir de annem gülüm

Bugünü yaşıyorsak faydası yok kahpe dünün

O yüzden azad ettim senle duygularımı

Artık zannedersem daha bir tatlı gözlerinden ölüm

Ekmeğimi çıkartmıştım

Hayatın en buzlu en sivri en kirli taşından

Sen hala laf yap, tek bir ak yok saçında

Beyaz giyinen adamlarla tanıştım ben 3 yaşımda

Ellerimde serum, onların saçları peruk

Kemoterapi servisindeyim birisi dert mi dedi

Sen hala aşk bebesi deyip bende anlam ara

Kan şarkımı öpeyim lan, birçoğu dert biledi

Zararım kendime

Uygun düşmez bana dengime

Sen ölüyorum zannetme yar diye

Azraili çağırdım kal diye

Zararım kendime

Uygun düşmez bana dengime

Sen ölüyorum zannetme yar diye

Azraili çağırdım kal diye

Zararım kendime

Uygun düşmez bana dengime

Sen ölüyorum zannetme yar diye

Azraili çağırdım kal diye

(Zararım kendime)

(Uygun düşmez bana dengime)

(Sen ölüyorum zannetme yar diye)

(Azraili çağırdım kal diye)