น้ำมันไหลออกตา

สิห้ามก็คงบ่ได้

ยื่นอกรับความเสียใจ

เพราะอ้ายมันบ่มีกิน

ฮักเจ้าหมดหัวใจ

ทำได้แค่มองตีนซิ่น

จำต้องก้มหน้ามองดิน

ให้ใจมันกินน้ำตา

บ่ต้องบอกลา

บ่ต้องโทรมาถามไถ่

บ่อยากกลับมากวนใจ

บ่ต้องเอ่ยถ้อยคำร่ำลา

ถ้ามันขื่นขม

สิเว้ากับลมนั่งจ่มคือบ้า

บ่ต้องเป็นห่วงอ้ายหนา

เมื่อตัดใจลา

ยกใจให้เขา

เหงา

ก็ฮู้อยู่ดอก

เจ็บ

ยังพอทนได้

อย่ากลัวเลยนะหัวใจ

สิเป็นจังใด๋

ก็ให้อดเอา

ไปดีเถิดแฟนของอ้าย

สุขซำบายจงมีแก่เจ้า

ระหว่างความฮักสองเฮา

เมื่ออยู่กับเขา

เจ้าลืมอ้ายสา

คนเป็นความหลัง

ฮ้องไห้ท่อใด๋ก็ซาง

ขอเศษแค่คิดฮอดนาง

สิเอาไปล้างลบคราบน้ำตา

คนเคยดูแล

เจ้าบ่ต้องแคร์

ดอกเด้อกานดา

สิเช็ดเอาดอกน้ำตา

ถ้าหากว่ามันไหลบ่เซา

เหงา

ก็ฮู้อยู่ดอก

เจ็บ

ยังพอทนได้

อย่ากลัวเลยนะหัวใจ

สิเป็นจังใด๋

ก็ให้อดเอา

ไปดีเถิดแฟนของอ้าย

สุขซำบายจงมีแก่เจ้า

ระหว่างความฮักสองเฮา

เมื่ออยู่กับเขา

เจ้าลืมอ้ายสา

คนเป็นความหลัง

ฮ้องไห้ท่อใด๋ก็ซาง

ขอเศษแค่คิดฮอดนาง

สิเอาไปล้างลบคราบน้ำตา

คนเคยดูแล

เจ้าบ่ต้องแคร์

ดอกเด้อกานดา

สิเช็ดเอาดอกน้ำตา

ถ้าหากว่ามันไหลบ่เซา