เธอคงอยู่ในเมือง จนเคย จนชิน
มาได้กลิ่นไอดิน เลยไม่ถูกใจ
ในเมืองมีแสงมีสี สว่างไสว
บ้านฉันยังใช้เทียนไข เป็นไฟส่องทาง
ถนนหนทางบ้านฉัน ยังเป็นลูกรัง
ในเมืองเค้าเทลาดยาง รถลาก่ายกอง
ไอ้ฉันมันคนติดดิน ไม่รวยเงินทอง
เธอจึงมองว่าฉันนั้นมันต้อยต่ำ
สายตาที่เธอมองมา บ่งบอกว่าเธอไม่พอใจ
เวลาที่ฉันอยู่ใกล้ เธออย่างนั้น
วรรณะของเธออยู่สูง
จึงมองฉันเหมือนคนจัณฑาล
แต่ถึงอย่างไรก็ตามฉันมีหัวใจ
แค่บ้านฉันไม่มีไฟแดง
จึงถูกแทงด้วยคำพูดจา
ไม่มีแม้ เสาไฟฟ้า มีแต่โรงนาโรงไร่
เธอจึงรังเกียจเดียดฉันท์
เพราะเหม็นกลิ่นโคลนสาปควาย
เธอบอกว่ารับไม่ได้ไอ้ฉันมันคนบ้านนอก
โอ โอ้ววว
สายตาที่เธอมองมา บ่งบอกว่าเธอไม่พอใจ
เวลาที่ฉันอยู่ใกล้ เธออย่างนั้น
วรรณะของเธออยู่สูง
จึงมองฉันเหมือนคนจัณฑาล
แต่ถึงอย่างไรก็ตามฉันมีหัวใจ
แค่บ้านฉันไม่มีไฟแดง
จึงถูกแทงด้วยคำพูดจา
ไม่มีแม้ เสาไฟฟ้า มีแต่โรงนาโรงไร่
เธอจึงรังเกียจเดียดฉันท์
เพราะเหม็นกลิ่นโคลนสาปควาย
เธอบอกว่ารับไม่ได้ไอ้ฉันมันคนบ้านนอก
โอ โอ้ววว
แค่บ้านฉันไม่มีไฟแดง
จึงถูกแทงด้วยคำพูดจา
ไม่มีแม้ เสาไฟฟ้า มีแต่โรงนาโรงไร่
เธอจึงรังเกียจเดียดฉันท์
เพราะเหม็นกลิ่นโคลนสาปควาย
เธอบอกว่ารับไม่ได้ ไอ้ฉันมันคนบ้านนอก
