ฉันทูนให้เธอ แล้ว ทุกสิ่ง
แม้ความสาวสด เพริดพริ้ง
ที่หญิงห่วงหวง ก็ถูกเธอลวงหลอกทำลาย
แต่ยิ่งให้เธอ รักที่พึงจะได้ แทบไม่มี
ขอใจที่จริง ให้หญิงบ้าง
ลับตา เธอพูดถากถาง
ว่าฉัน ง่ายไป พาลตัดเยื่อใยไมตรี
ก็คนอย่างเธอ หรือจะมาปรานี
อาจ ไม่มีวันเจอ
หรือคงมีใคร ที่งามล้ำเลอกว่า
เธอจึงชืดชา มิเคยมาปรนเปรอ
ใจรักฉันเองที่มี ภักดีต่อเธอเสมอ
แต่เธอ ช่างโหดร้ายเหลือเกิน
น้ำ ตา ร่วงริน ไหลเคลียแก้ม
เหมือนดัง กุหลาบแรกแย้ม
ถูกเขาเด็ดดม ชมเล่นด้วยใจเพลิดเพลิน
ก็อ่อนเดียงสา สมน้ำหน้าเหลือเกิน
ที่ มัวเพลินคำยอ
น้ำ ตา ร่วงริน ไหลเคลียแก้ม
เหมือนดัง กุหลาบแรกแย้ม
ถูกเขาเด็ดดม ชมเล่นด้วยใจเพลิดเพลิน
ก็อ่อนเดียงสา สมน้ำหน้าเหลือเกิน
ที่ มัวเพลินคำยอ
