บอกตัวเองไม่ต้องเสียใจ

กับคนที่มันไม่เคยจะห่วงใย

ว่าเราจะเป็นจะตายไม่เคยสน

เก็บอาการเอาไว้ข้างใน

ไม่ให้ใครรู้ว่าใจมันร้อนรน

เหมือนคนไม่มีวิญญาณ

แม้ว่าความเจ็บช้ำ จะกัดกินฉัน

ความเจ็บเหล่านั้น ไม่เคยจาง

ฉันต้องอยู่ให้ไหว ต้องเดินต่อไป

แม้ไม่มีเธอ

แผลในใจ จะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตา หยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ อย่าไปรักกับใคร

ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

บอก ตัวเองต้องอยู่ให้ไหว

แม้ต้องเดินคนเดียวตลอดไป

ไม่เป็นไร ก็แค่รักตัวเอง

แม้ว่าความเจ็บช้ำ จะกัดกินฉัน

ความเจ็บเหล่านั้น ไม่เคยจาง

ฉันต้องอยู่ให้ไหว ต้องเดินต่อไป

แม้ไม่มีเธอ

แผลในใจ จะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตา หยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ อย่าไปรักกับใคร

ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

แม้ว่าความเจ็บช้ำ จะกัดกินฉัน

ความเจ็บเหล่านั้น ไม่เคยจาง

ฉันต้องอยู่ให้ไหว ต้องเดินต่อไป

แม้ไม่มีเธอ

แผลในใจ จะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตา หยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ อย่าไปรักกับใคร

ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

แผลในใจ จะลึกเพียงใด

เจ็บแต่ไม่ถึงตาย อีกไม่นานก็ชิน

น้ำในตา หยุดไหลวันใด

บอกตัวเองให้จำ อย่าไปรักกับใคร

ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

อย่าไปรักกับใคร

ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ

อย่าไปรักกับใคร

ถ้าใจของเราไม่เข้มแข็งพอ