สู้บ่น้อใจไหวบ่น้อเฮา

ความเศร้าความเหงาเข้ามาเยือน

บ้านที่เคยอยู่อู่ที่เคยนอน

ภาพคอยหลอกหลอนย้ำเตือน

จากมาสองปีมาหางานทำ

เวรกรรมกะซ้ำแห่งซ้อน

โรงงานก็ปิดโควิดก็เข้ามา

บุญผลาโอยยังฮำฮอน

ได้แต่แนมเบิ่งฟ้าซอมเบิ่งทาง

เส้นที่เคยย่างจากบ้านมาไกล

เจ้าสิอยู่จังใดคึดฮอดแม่เด้

คือสิซอมทางหาลูกหล่า

ให้คืนมาอยู่บ้านเฮา

เฮือนน้อยๆหลังเก่าๆ

หม่องที่เจ้านั้นเคยอยู่กิน

น้ำตารินอยู่ในห้องเช่า

เสียงแม่เว่าผ่านลมให้ได้ยิน

อยากสิคืนเมือสู่ดิน

ถิ่นอีสานบ้านเคยอยู่

สู้บ่ไหวใจเริ่มท้อ

แห่งคึดพ้อใจแห่งหดหู่

อยากให้ฮู้ว่าลูกก็ซอมทาง

ได้แต่แนมเบิ่งฟ้าซอมเบิ่งทาง

เส้นที่เคยย่างจากบ้านมาไกล

เจ้าสิอยู่จังใดคึดฮอดแม่เด้

คือสิซอมทางหาลูกหล่า

ให้คืนมาอยู่บ้านเฮา

เฮือนน้อยๆหลังเก่าๆ

หม่องที่เจ้านั้นเคยอยู่กิน

น้ำตารินอยู่ในห้องเช่า

เสียงแม่เว่าผ่านลมให้ได้ยิน

อยากสิคืนเมือสู่ดิน

ถิ่นอีสานบ้านเคยอยู่

สู้บ่ไหวใจเริ่มท้อ

แห่งคึดพ้อใจแห่งหดหู่

อยากให้ฮู้ว่าลูกก็ซอมทาง

คือสิซอมทางหาลูกหล่า

ให้คืนมาอยู่บ้านเฮา

เฮือนน้อยๆหลังเก่าๆ

หม่องที่เจ้านั้นเคยอยู่กิน

น้ำตารินอยู่ในห้องเช่า

เสียงแม่เว่าผ่านลมให้ได้ยิน

อยากสิคืนเมือสู่ดิน

ถิ่นอีสานบ้านเคยอยู่

สู้บ่ไหวใจเริ่มท้อ

แห่งคิดพ้อใจแห่งหดหู่