Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισσα

μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα

μ’ άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα

από το κάστρο στην καρδιά του Πλαταμώνα

Αφού με φέρνει μονοπάτι φαναριώτικο

ένα σοκάκι με κρατάει Σαλονικιώτικο

έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις

πριν να τη σβήσει με

σφουγγάρι ο Βαρδάρης

Σ’ ανα ητώ

Σ’ ανα ητώ στη Σαλονίκη ημερώματα

λείπει το βλέμμα σου απ’της αυγής

τα χρώματα

σ’ ανα ητώ

σ’ ανα ητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι

λείπει το όνειρο εσύ και το δο άρι

Αφού μεθάω μ’ ένα κρασί αγιονορείτικο

και μ’ ένα ντέρτι σεκλετί ομαι πολίτικο

βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρί ει

κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερί ι

Αφού στον Όλυμπο οι εοί τ’ αποφασίσανε

δώσαν στο κρύο τα κλειδιά

κι αυτοκτονήσανε

μόνη υπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα

με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα

Σ’ ανα ητώ

Σ’ ανα ητώ στη Σαλονίκη ημερώματα

λείπει το βλέμμα σου απ’

της αυγής τα χρώματα

σ’ ανα ητώ

σ’ ανα ητώ μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι

λείπει το όνειρο εσύ και το δο άρι