เออเออเอิงเอย

เออเออเอิงเอย

ย่างย้ำฝ่าดงพงพี

ก้าวข้ามผ่านทิวาราตรี

มีดอกไม้สีแดงทัดหู

ผิวก็คล้ำดำดูไม่น่ามอง

ผมก็หยิกดั่งคนป่าซาไก

ปากดันแดงดังลูกแตง

ที่สุกในดง

เครื่องทรงก็นุ่งสีแดง

ช่างน่าขัน

มองยังไงกันนะ

มันก็ไม่เหมือนคน

โอ้เจ้าเงาะรอนแรม

จะออกจากป่า

มุ่งสู่พาราเพื่อเสี่ยงคู่

จากลูกเจ้าเมือง

เลื่องลือโฉมทั้งเจ็ดธิดา

งามดั่งนางฟ้า

แข่งกับบรรดา

เจ้าชายร้อยหัวเมือง

คิดไปแล้ว

ช่างเป็นเรื่องน่าขัน

ชะ เออ เอิง เอย

แต่แล้ว

ดั่งเทวดาท่านปั้นแต่ง

เจ้าหญิงทั้งหก

ได้คู่สมใจ

เหลือคนสุดท้อง

แม่รจนา ชะเอิงเอย

ไม่มองเจ้าชาย

แต่เห็นเงาะเป็นทอง

เสี่ยงมาลัยเพื่อฝากชีวิต

คงเป็นฟ้าลิขิต

ให้เกิดมาเพื่อ

ได้เป็นคู่ครอง

ข้างนอกไม่สวย

แต่ข้างในเป็นทอง

ถึงใครไม่มอง

แต่ฉันจะมอง

มองแค่เธอ

รจนาเอย

เออเออเอิงเอย

เออเออเอิงเอย

(solo)

โอ้เจ้าเงาะรอนแรม

จะออกจากป่า

มุ่งสู่พาราเพื่อเสี่ยงคู่

จากลูกเจ้าเมือง

เลื่องลือโฉมทั้งเจ็ดธิดา

งามดั่งนางฟ้า

แข่งกับบรรดา

เจ้าชายร้อยหัวเมือง

คิดไปแล้ว

ช่างเป็นเรื่องน่าขัน

ชะ เออ เอิง เอย

ชะ เอ่อ เอิง เอย

แต่แล้ว

ดั่งเทวดาท่านปั้นแต่ง

เจ้าหญิงทั้งหก

ได้คู่สมใจ

เหลือคนสุดท้อง

แม่รจนา ชะเอิงเอย

ไม่มองเจ้าชาย

แต่เห็นเงาะเป็นทอง

เสี่ยงมาลัยเพื่อฝากชีวิต

คงเป็นฟ้าลิขิต

ให้เกิดมาเพื่อ

ได้เป็นคู่ครอง

ข้างนอกไม่สวย

แต่ข้างในเป็นทอง

ถึงใครไม่มอง

แต่ฉันจะมอง

ข้างนอกไม่สวย

แต่ข้างในเป็นทอง

ถึงใครไม่มอง .

แต่ฉันจะมอง

มองแค่เธอ

แม่รจนาเอย

เออเออเอิงเอย

เออเออเอิงเอย

เออเออเอิงเอย

เออเออเอิงเอย