Bir şiir daha başlıyor

Ama bu, asırlık bir şiirdir

On dört asırlık bir şiir

Peygamber sohbetinin

Şiirleşmiş ifadesidir

Şimdi o güne gidiyoruz

Yine bir yolculuğa çıkıyoruz

Yeni bir yolculuğa

Zaman ötesi zamanda

Ulvi bir vakitteyiz

Ve sanki biz, şimdi Asr-ı Saadetteyiz

İzhir ve celil otlarının o hoş kokusu yayılır

Mecenne sularının sesi gelir uzaktan

Şame ve Tufeyl dağları ninni söyler sahraya

Her şey uysaldır

Her şeyde nazlı bir gül edası

O'nun edası

Ve O'nun sohbeti

Dinleyenler sahabe topluluğu

Sanki başlarında bir kuş var,

Ve sanki o uçmasın diye pür dikkât

O'nu dinliyorlar

Aileden, maldan ve amelden bahsediyor.

Sohbet bitince Abdullah bin Kürz izin istiyor

"Ya Rasulallah!

Anlattıklarınızı şiir halinde söyleyeyim mi?

İzin verir misiniz?"

Hazreti Peygamber

"Olur" buyuruyor

Ve Abdullah bin Kürz şiirine başlıyor

Ailem, yaptıklarım ve ben sanki üç kardeşiz

Ölüm yaklaştığında onları çağırıp konuşan biri gibiyiz

Adam kardeşlerine der ki

"Ölüm kapımı çaldı! Bana yardım edin

Geri dönülmez bir yolculuk başlıyor

Uzun ve güvenilmez

Bu hal karşısında bana nasıl yardım edebilirsiniz?"

Malı der ki

"Benden ayrılmadığın sürece

Her isteğini yerine getiririm

Ama ayrılık olursa aramızdaki dostluk biter

İstediğini benden şimdi al

Çünkü yakında ben, savrulan kumlar arasına katılacağım

Başka insanların olacağım

Beni sonraya bırakma, harca

Hızla yaklaşan ölüm gelmeden

Elini çabuk tut, hayır yap"

Ailesi de şöyle der

"Ben seni cidden sever

Seni herkesten üstün tutarım

Gücümü kuvvetimi senin için harcar, iyiliğini isterim

Ama iş ciddileştiğinde senin için ölemem

Ardından göz yaşı dökerim

Yüksek sesle ağlarım

Seni hayırla yâdederim

Cenazende bulunur

Gireceğin kabre kadar

O son durağına kadar

Hasretle tabutunu taşır

Sonra geri dönerim

Sanki aramızda hiç bir şey yokmuş gibi

Hiç birbirimizi sevmemiş gibi

Hiç birbirimizden sevgi görmemiş gibi"

İşte insanın ailesi

İşte desteği

Ve işte gerçek yüzü

Sonra ameli konuşur insana

"Ben, senin kardeşinim" der

"Sarsıntıların dehşetli anında

Benim gibi bir kardeş bulamazsın

Benimle mezarda karşılaşacaksın

Orda seni savunacağım

Hesap günü, ağır gelmesi için gayret gösterdiğin kefeye oturacağım

Beni unutma, değerimi bil

Ben üzerine titreyen merhametli bir öğütçüyüm

Seni hiç bir zaman yalnız bırakmam

İşte senin amelin

Vuslat günü kavuşacağın güzel amellerin"

Abdullah bu şiiri okuyunca

Rasulullah ve arkadaşları ağladılar

Ve o günden sonra

Hazreti Abdullah

Ne zaman ki bir topluluğun yanından geçse

Kendisini çağırır, şiirini okumasını rica ederlerdi

O da okurdu

Ve yine göz yaşı

Yine çağlayan sahabe yürekleri

Bu şiir asırlık bir şiirdi

On dört asırdır okunan bir şiirdi

Peygamber sohbetinin

Şiirleşmiş ifadesiydi