ฉันบอกตัวเองว่าพอแล้วนะ โตแล้วนะ

ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะ รู้ไหมว่า

มีคนที่คอยให้ค่า ไปข้างหน้า

ลุกขึ้นซับน้ำตาแล้วไปต่อ

ฉันบอกตัวเองว่าพอแล้วนะ โตแล้วนะ

ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะ รู้ไหมว่า

มีคนที่คอยให้ค่า ไปข้างหน้า

ลุกขึ้นซับน้ำตาแล้วไปต่อ

บางทีก็เหนื่อยบางทีก็ท้อ ไม่เอาดิเศร้าทำไม

บางทีก็ปวดสมอง ไม่รู้ว่าเศร้าทำไม

ฉันทำกับใครกันหนอ พอลองนึกย้อนมองไป

นั่งมองแต่รูปเดิมเดิมที่มันไม่เคยจะย้อนไป

ฉันบอกตัวเองว่าพอแล้วนะ โตแล้วนะ

ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะ รู้ไหมว่า

มีคนที่คอยให้ค่าไปข้างหน้า

ลุกขึ้นซับน้ำตาแล้วไปต่อ

จะมีบ้างไหมละ ใครสักคนที่มันเข้าใจเราจริง

รู้จักเป็นล้านมีไม่ถึงร้อยที่มันเข้าใจเราดี

บางคนทำมาเป็นเดือนบางคนก็ทำเป็นปี

แต่ตอนสุดท้ายมาบ่นว่าท้อเพราะเพลงไม่ดังสักที

ฉันบอกตัวเองว่าพอแล้วนะ โตแล้วนะ

ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะ รู้ไหมว่า

มีคนที่คอยให้ค่า ไปข้างหน้า

ลุกขึ้นซับน้ำตาแล้วไปต่อ

ฉันบอกตัวเองว่าพอแล้วนะ โตแล้วนะ

ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะ รู้ไหมว่า

มีคนที่คอยให้ค่า ไปข้างหน้า

ลุกขึ้นซับน้ำตาแล้วไปต่อ