دوباره شب رسیدش من و خودم و خدات

یه کام ته نشینش بدن شله رو دو پام

بذار این لش بمیره وسط هر چی گناه

بذار این تن بگیره بوی کاغذای دلار

من و خدات دوتا دیوونه ایم

یه خونه داریم اون بالا و بیرون کُره ایم

تو زندگی با زاویه اش تو روح من با قافیه اش

تو شهر پوچ و حاشیه اش تو عقربش تو ثانیه اش

لباسو میکنم شیشه ها رو میشکنم

زمینو میفروشم آسمونو میخرم

یه خنده کج به راست با دو تا چشم ریز

رو گردن خدات میشم یه سینه ریز

من جای کلتون فریبو میخورم

صعودو میبینم مسیرو میدوئم

با این حال هستم حاجی اونقدی که گفتم

این خیلی حرفه مشتی بی کس بشی تو غربت

یکمی صبر کن

من هنوز اینجا کلی کار دارم

یکمی صبر کن، یکمی صبر کن

من سوال نیستم جواب دارم

یکمی صبر کن، یکمی صبر کن

یه خورده وایستا، یکمی صبر کن

تو که دیدی اینارو ازم

خل و چلی بیدار و نسخ

دنیامون چی داره اصلا

هی میگی کافیته نزن

هنوزم لقم هنوز مثله برگم

میرم به دست باد و اونجا هم که حق هست

واقعی شد ادعام گم شدم تو ازدحام

شدم قطره قطره آب پرم قد لحظه هام

له شدم تو همین وضع شعر شدم تو همین وضع

اونقدری که نشن هضم اونقدی که بشیم جذب

خدا میدونه که تو دلم چیه

میدونه که میپرم از رو پرچینش

میدونم میگیره دستمو یه روز و

میکشه پرده از رو تصویرش

لخ و لخ پات روی خش خش برگا

فصل هِره کره رفت و باز رسیده سرما

همه چی خاص تو یه روز عادی

یه روت احساس و یه رویِ مادی

یکمی صبر کن

من هنوز اینجا کلی کار دارم

یکمی صبر کن، یکمی صبر کن

من سوال نیستم جواب دارم

یکمی صبر کن، یکمی صبر کن

یه خورده وایستا، یکمی صبر کن