YALNIZLIĞIMIN ADI SEN
Öyle yalnız hisseder ki,
İnsan kendini bazen...
Sanki koskoca dünyada
Tek o vardır.
Konuşmak ister,
Dinleyen yoktur.
Susmak ister,
Konuşulacak şeyler çoktur.
Ağlamak ister,
Gözünde yaş yoktur.
Bazen öyle bir'an gelir ki,
Sanki hayatta hiç kimsesi yoktur.
Gün gelir ve anlar insan,
Yaşadığı her şey bir yalandır.
Geriye vazgeçemediği bir aşk,
Ve kabullenemediği bir,
Yalnızlık kalır.
Biliyorum artık geri gelmeyeceksin...
Biliyorum yaşadıklarımızı yalanlayacaksın,
Biliyorum artık hiçbir zaman benim olmayacağını.
Artık düşünmemeye çalışıyorum seni,
Hiç olmamış, hiç sevmemiş gibi
Aklıma gözlerin geliyor
Yeniden sevmeye başlıyorum seni.
Günler gelip geçiyor,
Ne giden geri dönüyor,
Ne de sen geri dönüyorsun.
Sonra aylar yıllar geçicek,
Belki ondört bahar geçecek,
Ama o geri gelmeyecek.
Alışacaksın yokluğuna,
Tekrar birini sevmek isteyeceksin.
Aşık olacaksın önce,
Sevgilim demeyi öğretecek,
Kalbin sana.
Zamanla herşey o olacak,
Onunla seveceksin hayatı.
Onsuz yaşayamam deyip,
O olmadan da yaşamayı öğreneceksin.
Belki günün birinde de,
Hepimiz yüz yüze,
Gelicez, Belkide herşeyin,
Çocukça olduğunu o zaman,
Anlayacağız...
(Bazen böyle boş boş,
Yazarız kaderin bize yazamadığını,
Mısralara yazmaya....
VE ŞUNU UNUTMA NEYİ KİMİ YAŞARSAN YAŞA HER İNSAN KENDİ YALNIZLIĞIYLA ÖLECEKTİR...
