Ömür boyunca aramak...

Yalnız seni aramak..

Paslı teneke kutularda,

küf kokan dolaplarda,

çerçevelerde,

tenhalarda,

ağaç diplerinde,

sonra vapurlarda,

trenlerde hep seni aramak.

Belki bu şehirde değilsin.

Ne çıkar? Seni arıyorum ya.

Belki de aynı sokakta evlerimiz,

sabahları beni görüyorsun

işime giderken.

Sonra akşamı bekliyorsun,

alacakaranlığı.

Beni bekliyorsun yada bir başkasını.

Hiç gel demeyeceğim sana..

Aramak neredeyse ben oradayım.

Ayaklarım ne güne duruyor?

Yok yok birden karşıma çıkma.

Kaç saklan Seni aramak istiyorum.

Git bu şehirden haydi git.

Dağlara çık, o uzak dağlara.

Rüzgarların krallığında hüküm sür.

Baktın ki oraya da geldim, yine kaç.

Başını al açıl denizlere.

Gemilerin en güzeli, en büyüğü

dilediğin limana götürmeli seni,

dilediğin yerde demir atmalı.

Ben küçük bir balıkçı kayığı ile

peşinden gelsem yeter.

Seni arıyorum ya!

Bir yıl, beş yıl, on yıl değil;

beşikten mezara kadar aramalı insan,

ama ne aradığını bilmeli.

Yaklaşıp uzaklaşmalı aradığından.

Okyanus dalgaları üstünde

bir küçük tekne gibi alçalıp yükselmeli.

Yalınayak koşmalı yollarda,

ayaklarını sivri taşlar kesip kanatmalı.

Çöllerden geçmeli yolu,

yanmalı kavrulmalı.

Sonra gözün alabildiğine ak,

soğuk ülkelere düşmeli.

Buzlar kırılmalı ayaklarının altında,

üstüne kar yağmalı.

Bir gün bulacaksam bile

parça parça bulmalıyım seni.

Ayaklarını Afrika'dan getirip

bir kağıt üzerine yapıştırmalıyım.

Saçların Sibirya’da olmalı

dudakların Çin’de.

Gözlerin Hindistan'da bir

mabudun gözleri olmalı.

Ellerin İtalya'da bir heykelin elleri.

Bulursam, seni parça parça bulmalıyım.

Yine de bir yerin eksik olmalı.

Yeniden yollara düşmeliyim,

onu aramalıyım.

Ve tam seni tamamladığım anda

ölmeliyim.....