อย่าโศกไปเลย

อย่าเศร้าไปเลยเมื่อเคยรักกัน

ความรักต้องแปรเปลี่ยนผัน

เหมือนความฝันที่แปรเปลี่ยนไป

ร่วมคู่ครองกัน

ไม่เนิ่นนานวันต้องพลันช้ำใจ

ถึงรักมากแท้แค่ไหน

อย่าฝันใฝ่ยั่งยืนจีรัง

เกิดจากกรรมเวร

สุดแต่กฏเกณฑ์ลิขิตชะตา

เป็นคู่สู่สมสร้างมา

สูงสุดฟ้าต่ำจนหญ้าบัง

เมื่อรักมั่นจริง

ผ่านสิ่งลวงใจหากใครคิดชัง

รักแท้จะจูงมุ่งหวัง

ถึงจนก็ยังหวังความรื่นรมย์

เด็ดดอกรัก ร่วมต้นคนละกิ่ง

ไม่รักจริงจึงจืดจาง

เมินหมางคู่ชม

แรกรักกันมิเคยไหวหวั่น

พลั่นคำติชม

เบื่อรักเหลือข่ม

อ้างดินฟ้าห่างไกล

ตัดขาดไมตรี

สุดสิ้นกันทีเถิดความระทม

เมื่อคิดมีคู่สู่สม

ขอเด็ดดมดอกรักร่วมใจ

จับกิ่งเดียวกัน

เก็บดอกเดียวกันมั่นในฤทัย

ถึงทุกข์สุขแท้แค่ไหน

ขอฝากใจแก่คนรักจริง

เด็ดดอกรัก ร่วมต้นคนละกิ่ง

ไม่รักจริงจึงจืดจาง

เมินหมางคู่ชม

แรกรักกันมิเคยไหวหวั่น

พลั่นคำติชม

เบื่อรักเหลือข่ม

อ้างดินฟ้าห่างไกล

ตัดขาดไมตรี

สุดสิ้นกันทีเถิดความระทม

เมื่อคิดมีคู่สู่สม

ขอเด็ดดมดอกรักร่วมใจ

จับกิ่งเดียวกัน

เก็บดอกเดียวกันมั่นในฤทัย

ถึงทุกข์สุขแท้แค่ไหน

ขอฝากใจแก่คนรักจริง