เมื่อยามรัก น้ำต้มผักพันพรือก็หวาน
สิบโลน้ำตาล ก็ยังไม่หวานเท่าความรักเรา
เจ้าผึ้งน้อยไต่ตอม กัดกินเกสรต้นรักแห้งเฉา
หัวใจดวงเก่าๆ หม้ายคนผันแล
โอบกอดเมื่อตอนนอนหลับ
หว่างนี้หยับหันหลังให้
อากาศหนาวเย็นเพียงใดต้องพึ่งหมอนข้าง
นอนคนหน กินคนแห่ง
ถามไรไม่แหลงก็พอรู้ทาง
ว่าใจนาง นั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้เจอเขา
อยู่กินกับเรามันลำบาก เธอเลยไม่ฝากอนาคต
จากความรักเป็นความรก รุงรังหัวใจ
มึงรู้หม้ายกูร้องไห้แทบทุกวัน
ไม่อยากจำเรื่องราวที่เคยผ่านมา
ลงทุนไปมากมาย แต่ไม่ได้อะไรกลับมา
เสียน้ำตา เสียเวลา เสียหน้า เสียใจ
หมดแรงเดินเหมือนโดนความผิดหวังรั้งไว้
หมดแรงใจไม่กล้ารักใครอีกแล้ว
ยามรักมันดีทุกอย่าง
โอบกอดเมื่อตอนนอนหลับ
หว่างนี้หยับหันหลังให้
อากาศหนาวเย็นเพียงใดต้องพึ่งหมอนข้าง
นอนคนหน กินคนแห่ง
ถามไรไม่แหลงก็พอรู้ทาง
ว่าใจนาง นั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้เจอเขา
อยู่กับเรามันลำบาก เธอเลยไม่ฝากอนาคต
จากความรักเป็นความรก รุงรังหัวใจ
มึงรู้หม้ายกูร้องไห้แทบทุกวัน
ไม่อยากจำ เรื่องราวที่เคยผ่านมา
ลงทุนไปมากมาย แต่ไม่ได้อะไรกลับมา
เสียน้ำตา เสียเวลา เสียหน้า เสียใจ
มึงรู้หม้ายกูร้องไห้แทบทุกวัน
ไม่อยากจำ เรื่องราวที่เคยผ่านมา
ลงทุนไปมากมาย แต่ไม่ได้อะไรกลับมา
เสียน้ำตา เสียเวลา เสียหน้า เสียใจ
หมดแรงเดินเหมือนโดนความผิดหวังรั้งไว้
หมดแรงใจไม่กล้ารักใครอีกแล้ว
ยามรักมันดีทุกอย่าง
ยามรักมันดีทุกอย่าง
ยามรักมันดีทุกอย่าง
มึงรู้หม้ายกูร้องไห้แทบทุกวัน
ไม่อยากจำ เรื่องราวที่เคยผ่านมา
ลงทุนไปมากมาย แต่ไม่ได้อะไรกลับมา
เสียน้ำตา เสียเวลา เสียหน้า
