**ย่างย้ำฝ่าดงพงพี
ก้าวข้ามผ่านทิวาราตรี
มีดอกไม้สีแดงทัดหู
ผิวก็คล้ำดำดูไม่น่ามอง
**ผมก็หยิกดั่งคนป่าซาไก
ปากดันแดงดังลูกแตงที่สุกในดง
เครื่องทรงก็นุ่งสีแดงช่างน่าขัน
มองยังไงกันนะมันก็ไม่เหมือนคน...
**โอ้เจ้าเงาะรอนแรมจะออกจากป่า
มุ่งสู่พาราเพื่อเสี่ยงคู่จากลูกเจ้าเมือง
เลื่องลือโฉมทั้งเจ็ดธิดางามดั่งนางฟ้า
แข่งกับบรรดาเจ้าชายร้อยหัวเมือง
คิดไปแล้วช่างเป็นเรื่องน่าขัน
ชะ เออ เอิง เออ เออ เอย...
**แต่แล้ว ดั่งเทวดาท่านปั้นแต่ง
เจ้าหญิงทั้งหกได้คู่สมใจ
เหลือคนสุดท้อง แม่รจนาชะเอิงเอย...
ไม่มองเจ้าชายแต่เห็นเงาะเป็นทอง
**เสี่ยงมาลัยเพื่อฝากชีวิต คงเป็นฟ้าลิขิต
ให้เกิดมาเพื่อได้เป็นคู่ครอง
ข้างนอกไม่สวยแต่ข้างในเป็นทอง
ถึงใครไม่มอง...แต่ฉันจะมอง...
มองแค่เธอ...รจนาเอย...
เออ เออ เอิง เอย...เออ เออ เอิง เอ่ย
**โอ้เจ้าเงาะรอนแรมจะออกจากป่า
เลื่องลือโฉมทั้งเจ็ดธิดา งามดั่งนางฟ้า
แข่งกับบรรดาเจ้าชายร้อยหัวเมือง
คิดไปแล้วช่างเป็นเรื่องน่าขัน
ชะ เออ เอิง เออ เออ เอย...
**แต่แล้ว..ดั่งเทวดาท่านปั้นแต่ง
เจ้าหญิงทั้งหกได้คู่สมใจ
เหลือคนสุดท้อง..แม่รจนาชะเอิงเอย
ไม่มองเจ้าชายแต่เห็นเงาะเป็นทอง
**เสี่ยงมาลัยเพื่อฝากชีวิต คงเป็นฟ้าลิขิต
ให้เกิดมาเพื่อได้เป็นคู่ครอง
ข้างนอกไม่สวยแต่ข้างในเป็นทอง
ถึงใครไม่มอง...แต่ฉันจะมอง...
**ข้างนอกไม่สวยแต่ข้างในเป็นทอง
ถึงใครไม่มอง...แต่ฉันจะมอง...
มองแค่เธอ...รจนาเอย...
เออ เออ เอิง เอย...
------- จบ -------
--- by มอมแมม ---
