เลิกมองดูฟ้า ก้มหน้ามองดิน
เพราะพี่จน ต้อยต่ำ
ถูกประณาม หยามหมิ่น
ว่าศักดิ์ศรี เพียงกาซ้ำมีค่าเพียงดิน
ไม่วายถวิล หวังจะบินเคียงหงษ์ทอง
เคยมองดอกฟ้า เดี๋ยวนี้ไม่กล้าจะมอง
เพราะเจ้างามสง่า พี่ไม่กล้าแตะต้อง
เจ้าอยู่สูงสุดสอย ดั่งเดือนลอยละล่อง
กระต่ายน้อยคอยมอง
ไม่แคล้วต้องหมอง ซบเซา
เลิกแบ่งชั้น กันเถิดหนา
ลืมศักดินา เถิดน้องเจ้า
เลิกอยู่อย่าง ดอกฟ้า
มารักเจ้ากาคนเก่า
ได้แต่เพ้อ แต่ฝัน
จนคนหยัน เย้ยเรา
จึงต้องเศร้าเพราะค่าเรา เพียงดิน
ลาก่อน ดอกฟ้า น้ำตาไหลริน
ใครจะเห็นคุณค่า น้ำตาเราชาวดิน
คนเหยียดหยันกันทั่ว ว่าเป็นวัวลืมตีน
ดินเอ๋ยดินควรนึกถึงถิ่น เจียมตน
เลิกแบ่งชั้น กันเถิดหนา
ลืมศักดินา เถิดน้องเจ้า
เลิกอยู่อย่าง ดอกฟ้า
มารักเจ้ากาคนเก่า
ได้แต่เพ้อ แต่ฝัน
จนคนหยัน เย้ยเรา
จึงต้องเศร้าเพราะค่าเรา เพียงดิน
ลาก่อน ดอกฟ้า น้ำตาไหลริน
ใครจะเห็นคุณค่า น้ำตาเราชาวดิน
คนเหยียดหยันกันทั่ว ว่าเป็นวัวลืมตีน
ดินเอ๋ยดินควรนึกถึงถิ่น เจียมตน
