เป็นบุพเพวาสนา
บาปหรือกรรมแต่ปางไหน
หลวมตัวหลวมใจ
ให้คนใจร้ายชอบลวงหลอก
บอกจะทิ้งมากี่ครั้ง
แต่ก็ยังทำไม่ไหว
โง่มา โง่ไป
กับคนใจร้ายแค่คนหนึ่ง
รัก คำเดียวทำเอาไม่โงหัว
รู้ กว่าจะรู้สึกตัว
มันก็เผลองมงาย หลงยันเงา
รักเท่าไร ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำ
ช้ำเท่าไร มันก็ยิ่งรัก
อย่างกับคนที่หัวปัก
สติสตังเลือนหาย
ดิ้นเท่าไร ไม่หลุดไม่พ้น
เหมือนดังโดน เธอสาปเอาไว้
แม้ทุรนทุรายใจ
จะถอนตัวยังไง ไม่ได้เลย
ชาติที่แล้วคงเป็นฉัน
ที่ไปทำกับเธอไว้
ใช้คืนหัวใจ
เจ้ากรรมนายเวรที่พันผูก
รัก คำเดียวทำเอาไม่โงหัว
รู้ กว่าจะรู้สึกตัว
มันก็เผลองมงาย หลงยันเงา
เวรเดอกรรมที่ผูกพันไว้
จากนี้จนตายชดใช้ ให้เธอ
รัก คำเดียวทำเอาไม่โงหัว
รู้ กว่าจะรู้สึกตัว
มันก็เผลองมงาย หลงยันเงา
รักเท่าไร ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำ
ช้ำเท่าไร มันก็ยิ่งรัก
อย่างกับคนที่หัวปัก
สติสตังเลือนหาย
ดิ้นเท่าไร ไม่หลุดไม่พ้น
เหมือนดังโดน เธอสาปเอาไว้
แม้ทุรนทุรายใจ
จะถอนตัวยังไง ไม่ได้เลย
