นวลอนงค์พี่หลงละเมอ

รักเธอ

จนเผลอไผล

นอนคนเดียว

มันเสียวหัวใจ

ครวญใคร่

ได้กอดน้อง

นอนครุ่นคิด

จิตยังข้อง

เห็นภาพน้อง

ที่มองมา

งามยิ่งนัก

ปักใจข้า

แม้องค์อุมา

ผวามอง

น้องเป็นเดือน

พี่จะเป็นดาว

ทอแสงวับวาว

พร้อมเจ้าเนื้อทอง

น้องเป็นนก

พี่จะเป็นไม้

ให้น้องสบาย

อาศัยรังรอง

น้องเป็นดอกฟ้า

โสภางามผ่อง

พี่เป็นเกือกทอง

รองรับเท้านาง

โฉมเจ้าอยู่ไหน

พี่ไปมิห่าง

ขอเพียงข้างนาง

จวบแม้ยามตาย

ยามเดือนเพ็ญ

พี่เห็นจันทร์ลอย

ใจลอย

ละห้อยหา

ยินสำเนียง

แว่วเสียงนกกา

เรียกพร่ำ

พี่ร่ำหาย

ยามห่างน้อง

พี่มองเช้าบ่าย

กลัวว่าชาย

อื่นหมายชม

เกรงยิ่งนัก

ว่ารักจะล่ม

ชายอื่นชม

พี่ตรมใจ

แม้ยามนอน

พี่วอนไหว้พระ

ขอพุทธะ

ปกป้องผองภัย

ขอเทพไท

ทั้งในแดนสรวง

กระซิบพุ่มพวง

อย่างห่วงรักใคร

เป่ามนต์เสกเพี้ยง

เพียงขอให้

ผูกมัดดวงใจ

หลงใหลพี่คนเดียว

แม้นชายอื่นไหน

ไปตามเกี้ยว

น้องเอยอย่าเหลียว

หลบเข้าห้องนอน