ปัญหาเขา เฮานำแก้ ปัญหาใจแก้ได้เก่ง

บัดเกิดกับโตเอง เป็นหยังบแก้บ่ได้ บ่มีหม่อง

ป่องไข เรียนหนังสือกะบ่ได้

งานกะปล่อยวางป๋า ถือเขาหักอกมา

หม่นอุราได้นอนเอ้า

ตอนเห็นเขาซึมเศร้ากลับมา

มีน้ำตาอาบหน้าเป็นทาง

เขียวจนช้ำริมฝีปากบางๆ

หมดหนทางเพราะเขาผิดหวังมา

แฟนเขาตัดเยื่อใยไกลห่าง

ปลอบเขาบ้างพลางเช็ดน้ำตา

มืออีกข้างลูบผม เซาตรมเซาคิดสาวหล่า

ชีวิตเจ้ายังมีค่า ลุกกินข้าวปลา

ทุกข์จะได้เบาบาง

แข็งแรงบ้างพอปานชาวนารับอุ้มงูเห่า

หนาวเซาคักแล้วงูฟื้นบ่ตาย

งูเห่าฮ้ายพ่นพิษถมตา

กัดชาวนาส่วนตายไปนั้น

มาคือกันกับผู้หญิงคนที่

ผู้เฮาหวังดีคอยเอาใจใส่ เงยคอขึ้นได้

ความเว้ากะเปลี่ยนไป

พูดได้เต็มปากฝากใจแท้

การดูแลมันใกล้ชิดสนิทสนม

หลายวันเข้าเขาใช้คมรมว่าหายตรม

หายเศร้าก็เพราะใคร ไม่มีพี่ น้องก็ไม่มีวันนี้

คำพูดดีจนเราไม่สงสัย เชื่อสนิทจนคิดตายใจ

ไม่ทันไรแฟนเก่าเขามาทวง

เขาชี้หน้าว่ากล่าวไอ้หน้าโง่

ว่าปัดโธ่กล้าจีบแฟนที่กูหวง

พอเขากลับ เราอาภัพเศร้าทรวง

ได้เพียงหวง ห่วงถึงความปลอดภัย

ใจเรานี้หนามีปัญหาปลอบคนอื่นได้

ตัวเองมีปัญหาใจ มันตอบไม่ได้เหมือนผงเข้าตา

มีมาภาษิตสอนไว้ หมองูคนย่องเด้อหมู่

ก็ตายเพราะงู อกหักคักแล้ว

สอนได้แต่ผู้อื่น

เขาสอนใจ เรานั้นมั้นสอนบ่ได้

เป็นแผลหัวใจ มีรอยร้าง