พวงมะนาว
ตัวน้องเป็นสาว บ้านอยู่ไกลลิบตา
คิดถึง พี่จึงได้มา
คิดถึง พี่จึงได้มา
เพราะรักน้องยา เดินมาแต่ไกล
พวง มะนาว
เจ้าเชื่อหรือเปล่า พี่ไม่เคยรักใคร
บุกน้ำ ข้ามดงพงไพร
บุกน้ำ ข้ามดงพงไพร
มาหาทรามวัย หวังจะได้วิวาห์
พี่ เป็นคนบ้านนอก
หลอก ใครก็ไม่เป็น
ขอเนื้อเย็น จงได้เมตตา
แม่ แกสั่งนักหนา
มีเมียทั้งที ขอให้มีชาวนา
พวง มะนาว
ฟังไว้เถิดสาว โอ้แม่แก้วสาริกา
เรือนหอ สร้างรอกานดา
เรือนหอ สร้างรอกานดา
ขันหมากจะมา วิวาห์ให้สุขเอย
สามสิบยังแจ๋ว
พอทราบอายุขวัญตา
น้องเอ๋ยพี่มา นั่งทำตาปริบปริบ
น้องอายุสามสิบ สามสิบทำไมยังสวย
ยังเต่งยังตึงตึงตัง
น้องเอยขาวจัง ขาวดังอาม่วย
ยิ้มยังหวานเสียด้วย ป๋าป่วย ยังมองตาแป๋ว
โถ ใครจะเชื่อ
ว่าแม่บุญเหลือ อายุมากแล้ว
สามสิบยังแจ๋ว แน่ะแจ๋วเสียจนน่าจีบ
โอ้แม่มะพร้าวเนื้อตัน
น้องเอยมามัน เอาเมื่อตอน สามสิบ
โถแม่แก้มสองหยิบ สามสิบดูซิ ยังสวย
ชวนน้องแต่งงาน
ทำไมน้องไม่ แต่งงาน
จะอยู่อีกนานเท่าไหร่
จะครองโสดความสาว ให้หนาวใจ
ไว้คอยใครเล่าหนา
ประเดี๋ยวก็แก่ เกินกาล
เหมือนเรือขึ้นคานเกยท่า
ใครจะมาเมียงมอง และหมายตา
ในวัยชรา หย่อนยาน
แต่งงาน เถิดน้อง
อย่ามัวแต่มองข้ามผ่าน
เดี๋ยวตายไปยมบาล ไม่สงสาร
อดขึ้นสวรรค์เลยหนอ
ทำไมน้องไม่ แต่งงาน
หรือน้องต้องการคนหล่อ
รูปร่างของพี่ ก็ดีพอ
มาเถิดหนอ มาแต่งงานกัน
