..ลมเย็น เย็น

หน้า หนาว มัน ทรมาน

หวล คิดถึงบ้าน ที่ จากมา

พ่อ ฉัน เดี๋ยวนี้ ท่านก็แก่ แม่ ก็ชรา

อัน ตราย โจรผู้ร้าย ก็กวน

คอยคิด ปล้น ฆ่า

กลัขโมย จะลักควาย ไถนา

เพราะ ลูกมา แนวหน้า

นอนเฝ้าป่า ชายแดน...

..ไร รำพึง คิดถึง คนเคย รำพัน

สัญญา ไว้มั่น ไม่ คลอน แคลน

ป่าน ฉะนี้ คิดถึงพี่ หรือเปล่า เล่า แฟน

กลัว กระไร กลัวเศรษฐี มือไว

มาคลั่งไคล้ เนื้อ แน่น

กลัว หน้ามล จะหลงคน ชายแดน

สาวบ้าน ดอน จอมแก่น

อย่าลืมแฟน ที่กอดปืน...

..นอน กลางดิน เหลือบลิ้น กินกายระบม

หนาวจน เหลือข่ม ข่มใจฝืน

เหม่อ มอง เดือนและดาว ลอยต่ำ

ยาม ค่ำ คืน

เพลง ราตรี ดังหวีดหวิว ฤดี

ดัง ภูตผี สะอื้น

ยามหลับตา นิ้วยังคา ไกปืน

มิยอม ชาติอื่น กลืนกิน แผ่นดินไทย...

..จง สุขใจ เถิดผอง ชาวไทยประชา

สองแขน แนวหน้า เฝ้าป้องภัย

ด้วย บุญ บารมีคุ้มเกล้า เหล่า ลูกไทย

อีก องค์ พระสยาม เทวา

สถิตย์ ฟากฟ้า ยิ่งใหญ่

เป็นพลัง ดังศูนย์รวม ดวงใจ

แม้เท่า รอยตีน ไก่

ใครอย่าแยก ดินแดน...