โอ้ดวงจำปา เวลาซมดอก คิดถึงบ้านซ่อง

มองเห็นหัวใจ เฮานึกขึ้นได้ ในกลิ่นเจ้าหอม

เห็นสวนดอกไม้ บิดาปลูกไว้ ตั้งแต่ใดมา

เวลาหงอยเหงา ยังซ่วยบรรเทา ให้หายโศกา

โอ้ดวงจำปา คู่เคียงเฮามา แต่ยามน้อยเอย

กลิ่นเจ้าสำคัญ ติดพันหัวใจ เป็นตาฮักใคร่

แพงไว้เซยซม ยามเหงาเฮาดม เอ๋ยจำปาหอม

เมื่อดมกลิ่นเจ้า พานพบเพื่อนเก่า ที่ได้พรากจากไป

เจ้าเป็นดอกไม้ ที่งามวิไล ตั้งแต่ใดมา

โอ้ดวงจำปา มาลาขวัญฮัก ของเรียมนี่เอย

โอ้ดวงจำปา บุปผาเมืองลาว งามดังดวงดาว

ซาวลาวปลื้มใจ เมื่อตกอยู่ใน แดนดินลานซ้าง

เมื่อได้พลัดพราก อดีตพลัดจาก บ้านเกิดเมืองนอน

ข้อยจะเอาเจ้า เป็นเพื่อนร่วมเหงา เท่าสิ้นซีวา

โอ้ดวงจำปา มาลางามจริง มิ่งเมืองลาวเอย

โอ้ดวงจำปา มาลางามจริง มิ่งเมืองลาวเอย