İmâm Hüseyin’i vurdulâr,
Kolun, kânâdın kırdılâr,
âl kânlârâ boyâdılâr,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ,
âl kânlârâ boyâdılâr,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ.
İmâm Hüseyin susâmıştı,
Bir yudum su ârâmıştı,
ânâ yüreği yânmıştı,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ,
ânâ yüreği yânmıştı,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ.
İmâm Hüseyin şehid oldu,
Gül bâhçemde güller soldu,
Toprâklâr kân ile doldu,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ,
Toprâklâr kân ile doldu,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ.
Kerbelâ’nın dâğı, tâşı,
Yerde Hüseyin, yoktur bâşı,
Fâtimâ’nın gözün yâşı,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ,
Fâtimâ’nın gözün yâşı,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ.
İmâm âli bâbâlârı,
Muhâmmed’dir dedeleri,
Fâtimâ’dır ânâlârı,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ,
Fâtimâ’dır ânâlârı,
Kerbelâ’dâ, Kerbelâ’dâ.
