İçim bir nehir, düşeni boğar
Ölü yapraklar üzerine yağar
Zaman acımasız yar
Sen ondan daha acımasız
Bana dar yollar, yollar
Mutlu sonlara varamaz onlar
Ne olur sen benden korkma
Ben gittim çoktan
Her şey yarım olsa ne yazar
Hevesi kalmadı içimin denize, beyaza
Bugün halime bakıyorum
Silinen o suretimin durumu döndü ayaza
İyi ki gelip gittiler onlar
Dönüşemezdim ki deli bir yazara
Yine de acıyan içimin hesabını
Soramazsam diri girerim mezara
Ölüler unutur mu? bunu bilemezsin
Yaşayanlar unuttum derse desin
Bütün hatıraları silemezsin
Silemezsin
Bir daha döker miyim yapraklarımı
Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın
Kim affeder artık bütün o haksızlığını
Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının
Bir daha döker miyim yapraklarımı
Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın
Kim affeder artık bütün o haksızlığını
Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının
Durup düşündüm eski günleri, geçer
Sabır, zaman ilaç denir, yeter
Sensiz olmuyor, beter oldum, viran kaldım
Aylar geçer, bir gün bahar gelir
Elbet dökülenlerin hesabı sorulur
Bir daha döker miyim yapraklarımı
Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın
Kim affeder artık bütün o haksızlığını
Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının
Bir daha döker miyim yapraklarımı
Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın
Kim affeder artık bütün o haksızlığını
Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının
Bir daha döker miyim yapraklarımı
Düşer miyim tuzaklarına ahmaklığımın
Kim affeder artık bütün o haksızlığını
Kim ellerini tutar şimdi yalnızlığının
