یک یک دو دو هشت
شبا رو اکثرا میخوابن
اما فهمیدن بر نمیداره استراحت
اینه که من شبا رو یاد میگیرم
دیدی چه خوب نبودنتو یاد گرفتم
دیدی
شبایی که بی تو گذشت
مردنو یاد من دادن توو هر نفس
بی تو اتاق من جهنمه و این خونم قفس
اصن روحم خستس
روزایی که بی تو بودم خورد شدنو یادم دادن
دور شدم از آدم مادم
دیدی چقدر زمونه هه بد شد بی تو بازم با من
دیدی که تو نبودی اندازم واقعن
دیدی دلشوره هام بی جا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای غریبی توو گلومن
دیدی دلشوره هام بیجا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای غریبی توو گلومن
دیدی چطو خوبیات
وظیفت شد چطور
از دو تا مشتات خون میاد
دیدی ؟ رو درد
کجاست اون که واست جون میداد
دیدی عقده و کمبود و حرص و شهوتو توم زیاد
فقط بگو * و * بیاد
ولی خب هیشکی تو نمیشه
قشنگیه رفاقت اصن
به همین کهنگیشه
دیدی چطور قشنگیامون
شدن همه دفرمه پیشت
باز باید لباس های دوتامون
از روی تنهایی سگ و گربه ای شه
بمولا تریلی بزنه به یکی
دلش انقدر قر نمیشه
هی بریدیم اون هم دوخت
حیف انقدر واسش گذاشتم
آره تا گذاشت و رفت * سوخت
دیدی هنوز خوبم از بیرونو
ولی از توو من سوخت
توو این دنیا یه دلخوشی داشتیم
که شدش اون هم کوفت
رفتش انگار یهو همه غم دنیا
گرفت رو من اوف
هی تنم گر میگیره
نفسم بالا نمیاد
مغزم از کار افتاده انگار
حتی همه عکس های ما دوتا
اکثرا تار افتاده نگاه
دیدی
دیدی دلشوره هام بی جا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای غریبی توو گلومن
دیدی دلشوره هام بیجا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای غریبی توو گلومن
دیدی قلب منو جر داده این دوری
دیدی اشکای قلمبه به این شوری
دیدی دیگه فقط کابوسه میمونی
دیدی بی من یه * میزونی
دیدی از هر چی ترسیدی سرت اومد
دیدی پخش شده عکس های بدت اونقد
که عادی شدی حتی واسه بقال در خونت
شدی یه شهر دلگیر و همش دعوا سر کوچت
دیدی
دیدی دلشوره هام بی جا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای عجیبی توو گلومن
دیدی دلشوره هام بیجا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای غریبی توو گلومن
دیدی دلشوره هام بی جا نبودن
چقدر خالیه جات اینجا پهلو من
دیدی صورت من چقدر شکسته
چه بغضای غریبی توو گلومن
