Anne bilirsin derler ki,

kız çocuklarının ilk aşkı,babalarıdır.

Ben babamı seninle paylaşmak,

sen de beni,babamla paylaşmak istemedin.

Ben babamın sevdiği gibi,

Sevgimi dokunarak,dinleyerek,

sevdiğimi söyleyerek yansıtırken,

sen sözcüklerin içinde sakladın,

sevgi kelimelerini.

Ekmek yemiyorsun dedin,

kahvaltını yapmadın kızım,

üşüteceksin, ince giyinme dedin.

Sonra ben büyüdüm, karışma dedim.

Ben özgürlüğüne düşkün,deniz gözlü kızın

sen, ömrün boyunca,

birileri olmadan yaşayamamış,

sevgisini gösteremeyen yaralı bir kadın.

Babama da çocuklarına da Anne oldun.

Bize baktın, ilgilendin,

sevgi sözcüklerini hiç esirgemedin.

Babam da seni çok sevdi annem.

Belkide,

babamı elimden aldığını düşündüm bazen.

belki sende sadece,

seninle ilgilenmem gerektiğini.

Oysa benim,senin ilgine ihtiyacım vardı.

Bana sarılmanı,

acımı paylaşmanı,sen yalnız değilsin

demeni,beni öpmeni istedim.

Layıkıyla yaptın,

Çünkü öyle sevmeyi sanada,

annen öğretmişti...

Hastalandın sen bi gün,

Aylarca seni ben yıkadım,giydirdim.

İyileşemedin, yetişemedim, çalışıyordum.

çünkü daha çok vakit geçirmek,isterken

sensizlik kapımı çalıyordu.

Akşam yine baktım,

o seni her baktığımda gördüğüm köşeye.

Ama yoktun..

Sen bana çok destek verdin annem,

Yemeğimi yaptın,

Çamaşırlarımızı yıkadın, kaldırdın.

En önemlisi öptün,sarıldın,

sevdiğini söyledin..

Annem....

Seni o kıyamet kopulası,

o anda gördüğümde,

uyuyor dediklerini hatırlıyorum.

üstünü örtmek istedim üşürsün diye,

uyumadığını biliyordum.

seni kaybettiğimi anladığımda, yıkıldım.

Yalnız, çaresiz,

kapandım yüzüne, bağırdım sana.

kalk, beni sevdiğini söylemeden gitme.

Seni sevdiğimi duymadan ölme..

kalk yanaklarımdan öpmeden gitme..

kalk bana sarılmadan gitme dedim

Duydun mu beni annem...

Hastanede vefat raporunu yaz rken,

ben daha küçük bir kız iken,

sabah ben evden çıkarken,

söylediklerin geldi aklıma.

kahvaltını yap oralarda, para vereyim.

sonra da, balkona çıkıp arkamdan bakman,

Bana orada,

seni çok seviyorum demiştin aslında.

ama sözcüklerin içinde saklı kalmış,

şimdi gördüm annem şimdi..

Ben seni içime gömdüm,

tıpkı istediğin gibi.

Seni son kez yıkarlarken, yanındaydım.

zayıf vücuduna son kez baktım,

saçlarını okşadım,

Seni ben taşıdım omuzlarımda,

gördün mü annem?

Beni paylaşmak istemediğin,

dostlar hep yanımdaydı.

Şimdi anladın mı annem o dostları,

neden bu kadar çok sevdiğimi ?

Son kez o çok sevdiğin

evlatlarınla vedalaştık seninle.

Ben sana hakkımı helal ettim.

sen de ettin mi annem?

Sen kırılmazsın benim kızmalarıma,

bilirsin benim senden farklı olduğumu.

ama yine de affet beni annem.

Seni çok seviyorum her şeyin ile

her huyun ile

ışığın bol mekanın cennet olsun..

Oralarda huzurlu ol

kızın yaşıyor onun elleriyle,

semaya açtığı her duada

isminle dilinde olduğunu, yüreğinde

hep bir an olsun kaybolmadığını, bil.

Annem

Hoşça kal Annem

Hoşçakal....