เมอ้ายปะ น้องอาสาฮับเอา

อย่าสุเศร้า เด้ออ้ายคนหล่อ

ส่งฮอยยิ้ม ให้น้องก็พอ

อ้ายคนหล่อ อย่าโศกเศร้าเสียใจ

น้องก็เป็น หญิงธรรมดา

บ่ได้มา จากสวรรค์ดอกอ้าย

ครบทุกส่วน เรื่องของร่างกาย

หมากหัวใจ ยังบ่มีไผซูน

ย่านแต่โตน้อง มิงามคือเมเก่า

ของอ้ายนั่นหนา ของอ้ายนั่นหนา

ละแก้มขาว จูนพู่น

เฮ็ดจั่งได่บัดน้อง สิลองเว้าเบิ่งก่อนน้า

มันคา หัวใจน้องนี่ละบ่าว

ได้กับอ้าย น้องสิเป็นภรรยา

อย่าเสียเวลา อ้ายจะมาคิดฮอดเมเก่า

เป็นคนสุดท้าย และที่ดีของเจ้า

เรื่องเมเก่า น้องมิได้น้อยใจ

ลูกหญิงชาย น้องสิขอเลี้ยงซ่่อย

ย่านแต่โตน้อง มิงามคือเมเก่า

ของอ้ายนั่นน้า ของอ้ายนั่นน้า

ละแก้มขาว จูนพู่น

เฮ็ดจั่งได่บัดน้อง สิลองเว้าเบิ่งก่อนน้า

มันคาหัวใจน้องนี่ละบ่าว

ได้กับอ้าย น้องสิเป็นภรรยา

อย่าเสียเวลา อ้ายจะมาคิดฮอดเมเก่า

เป็นคนสุดท้าย และที่ดีของเจ้า

เรื่องเมเก่า น้องมิได้น้อยใจ

ลูกหญิงชาย น้องสิขอเลี้ยงซ่่อย

(เพลงกระถินคืนถิ่น)

ลมเอ๋ยลม ลมหนาวพัดฮวงข้าว

ลมเหนือ พัดมาเบาๆ

แต่ความเหงา เข้าเต็มห้องใจ

จากนา มาเกือบสองปี

อยู่ราช ธานีเมืองไทย

แดนดิน ถิ่นสตอฝักใหญ่

แต่หัวใจ ยังห่วงหาบ้านเฮา

ลมวอยวอย ใจล่องลอยว้าเหว่

คิดฮอด บ้านเฮา แท้เด้

คิดเด้ คิดฮอด ผู้บ่าว

จากกัน วันออกพรรษา

สัญญา ว่าสิคึนบ้านเฮา

ไปนั่งเบิ่ง บุญส่วงเฮือหม่องเก่า

หม่องสองเฮา นัดกันหมั้นหมาย

คำอ้ายสั่ง ยังดังก้อง อยู่วอนว่อน

วอน ว่อน วอน ว่อน

หัวใจ เซิงห่วงหาอาวอน

ยามนอน ก็กอดหมอน แทนอ้าย

บ่เคย ลืมหมากกะถิน

เถิงกิน สตอฝักใหญ่

ยามกิน หมากสตอเทึ่อใด

ก็คิดใส่ หมากกะถินบ้านเฮา

คนเอ้ยคน คนหูเบา เอาง่าย

สั่งให้รอ คงบ่เถิงตาย

สิโวยวาย หยังเด้ผู้บ่าว

อดใจรอ อิกจักปี

เถิงปีนี้ นัดกันแล้วฟาวล์

ปีสิมา จั่งพ้อกันน้อเฮา

น้องสิต่าว คืนถิ่นกะถิน

.....ดนตรี.....

คำอ้ายสั่ง ยังดังก้อง อยู่วอนว่อน

วอน ว่อน วอน ว่อน

หัวใจ เซิงห่วงหาอาวอน

ยามนอน ก็กอดหมอน แทนอ้าย

บ่เคย ลืมหมากกะถิน

เถิงกิน สตอฝักใหญ่

ยามกิน หมากสตอเทึ่อใด

ก็คิดใส่ หมากกะถินบ้านเฮา

คนเอ้ยคน คนหูเบา เอาง่าย

สั่งให้รอ คงบ่เถิงตาย

สิโวยวาย หยังเด้ผู้บ่าว

อดใจรอ อิกจักปี

เถิงปีนี้ นัดกันแล้วฟาวล์

ปีสิมา จั่งพ้อกันน้อเฮา

น้องสิต่าว คืนถิ่นกะถิน